Twardówka anyżkowa - twardówka muszlowata
Twardówka anyżkowa, twardówka muszlowata, Lentinellus cochleatus wyróżnia się charakterystycznym, anyżowym zapachem. Ma także wyraźnie ząbkowane blaszki co jest jej znakiem rozpoznawczym razem z aromatem.
Skąd czerpać wiedzę na temat grzybów ? Nieodzowne są atlasy, ale przede wszystkim wycieczki do lasu z osobami, które znają grzyby bardzo dobrze i mogą nam je pokazać w naturalnym środowisku.
Kapelusz Twardówki anyżkowej dorasta do 8 cm średnicy. Jest sprężysty, dość cienki, chrząstkowaty. Na powierzchni raczej nagi, delikatnie pomarszczony. Początkowo ma kształt tutki, lejka albo rożka jednostronnie wciętego, później muszli lub łopatki. Barwy mięsnobrązowej, brązowoczerwonej, z wiekiem ochrowej. Przechodząc w trzon zwęża się. Brzeg wywinięty na zewnątrz, falisty.
Blaszki geste i mocno zbiegają na trzon. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest ich ząbkowane ostrze - postrzępiony brzeg. Koloru za młodu białokremowego, później różowawego i rdzawego.
Trzon dorasta do 8 cm wysokości i 1 cm grubości. Czasami ustawiony centralnie, innym razem ekscentrycznie lub zupełnie z boku kapelusza. W środku pełny, na powierzchni nagi i pomarszczony żeberkowato, zwężający się ku dołowi. Sprężysty, łykowaty, chrząstkowaty. Koloru takiego jak kapelusz, ku podstawie ciemniejący do czerwonobrązowego.
Miąższ twardy, łykowaty. Zapach i smak anyżowe.
Twardówka anyżkowa wyrasta od lipca do października. Można ją spotkać w różnych typach lasów, na resztkach drewna liściastego albo iglastego, na pniakach, leżących gałęziach, czasami na wystających obumarłych korzeniach. Rośnie w koloniach, w kępkach.
Twardówka anyżkowa to grzyb jadalny chociaż nie wszyscy tolerują ten zapach. Jej miąższ jest łykowaty więc rzadko się ją zbiera i dodaje w postaci drobno pokrojonej. Przeważnie jest używana tylko jako grzyb przyprawowy mieszany z innymi gatunkami.
źródło :
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie.” PWRiL, Warszawa 1983
E. Gerhardt „Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik.” KDC, Warszawa 2006
.JPG)
.JPG)
Skąd czerpać wiedzę na temat grzybów ? Nieodzowne są atlasy, ale przede wszystkim wycieczki do lasu z osobami, które znają grzyby bardzo dobrze i mogą nam je pokazać w naturalnym środowisku.
Kapelusz Twardówki anyżkowej dorasta do 8 cm średnicy. Jest sprężysty, dość cienki, chrząstkowaty. Na powierzchni raczej nagi, delikatnie pomarszczony. Początkowo ma kształt tutki, lejka albo rożka jednostronnie wciętego, później muszli lub łopatki. Barwy mięsnobrązowej, brązowoczerwonej, z wiekiem ochrowej. Przechodząc w trzon zwęża się. Brzeg wywinięty na zewnątrz, falisty.
Blaszki geste i mocno zbiegają na trzon. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest ich ząbkowane ostrze - postrzępiony brzeg. Koloru za młodu białokremowego, później różowawego i rdzawego.
Trzon dorasta do 8 cm wysokości i 1 cm grubości. Czasami ustawiony centralnie, innym razem ekscentrycznie lub zupełnie z boku kapelusza. W środku pełny, na powierzchni nagi i pomarszczony żeberkowato, zwężający się ku dołowi. Sprężysty, łykowaty, chrząstkowaty. Koloru takiego jak kapelusz, ku podstawie ciemniejący do czerwonobrązowego.
Miąższ twardy, łykowaty. Zapach i smak anyżowe.
Twardówka anyżkowa wyrasta od lipca do października. Można ją spotkać w różnych typach lasów, na resztkach drewna liściastego albo iglastego, na pniakach, leżących gałęziach, czasami na wystających obumarłych korzeniach. Rośnie w koloniach, w kępkach.
Twardówka anyżkowa to grzyb jadalny chociaż nie wszyscy tolerują ten zapach. Jej miąższ jest łykowaty więc rzadko się ją zbiera i dodaje w postaci drobno pokrojonej. Przeważnie jest używana tylko jako grzyb przyprawowy mieszany z innymi gatunkami.
źródło :
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie.” PWRiL, Warszawa 1983
E. Gerhardt „Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik.” KDC, Warszawa 2006
Bardzo ciekawy artykuł.
OdpowiedzUsuń