Płomykowiec galaretowaty. Płomykówka galaretowata

Płomykowiec galaretowaty  Guepinia helvelloides - piękny grzyb i o tak charakterystycznym wyglądzie, że raczej nie można pomylić go z żadnym innym gatunkiem. Te małe płomyczki są w Polsce pod całkowitą ochroną chociaż można je jeść i to nawet na surowo tak jak galaretka kolczastego albo czarki. Są jednak tak rzadkie i piękne, że lepiej zostawić je w spokoju i podziwiać jeśli już uda nam się je znaleźć.  Są od dziś ozdobą mojego atlasu bo długo marzyłam żeby zobaczyć je na żywo i niedawno mi się to udało.

Owocniki Płomykowca galaretowatego dorastają do 10-15 cm wysokości i 3-8 cm średnicy. Cały owocnik, szczególnie młody, ma intensywny pomarańczowy, łososiowoczerwony, koralowy albo czerwonobrązowy kolor. Wygląda jak płomyki ognia wystające z ziemi i stąd jego nazwa. Mają postać języczków, trąbek, łopatek czy wysłużonych uszek. Najczęściej są mniej lub bardziej zwinięte w rożek. Powierzchnia wewnętrzna, tego grzyba jest gładka - w okresie suchym matowa, po deszczu błyszcząca. Za młodu jakby biało oprószona. Strona zewnętrza, rodzajna, od góry początkowo gładka, z wiekiem pojawiają się na niej podłużne żyłki i białawy nalot dojrzałych zarodników. Brzeg owocnika często pofalowany i u starszych owocników wywinięty na zewnątrz a nawet pomarszczony.

Trzon to właściwie podstawa owocnika - widoczna wyraźni dopiero u starszych owocników. Jest pełna, zwężająca się ku dołowi, nieco jaśniejsza od koloru reszty owocnika. Pokryta lekko ścieralnym nalotem.

Miąższ ma konsystencję chrząstki. Początkowo sprężysty, z wiekiem staje się coraz bardziej galaretowaty. Robi się też coraz mniej barwny. Zapach przyjemny, grzybowy, smak nieokreślony, ale wodnisty.

Płomykowca galaretowatego można spotkać od lipca do października w górskich lasach iglastych. Rośnie najczęściej w niedużych grupkach, pozornie na ziemi a tak naprawdę na zagrzebanych resztkach drewna świerkowego i jodłowego, czasami pojawia się samotnie także pod bukami. Zwykle wyrasta przy zarośniętych leśnych drogach, czasami u podstawy żywych drzew. Lubi miejśca wilgotne a nawet mokre. Owocniki w grupie bywając ze sobą zrośnięte u podstawy trzonów.

Płomykowiec galaretowaty to gatunek jadalny, chociaż tak rzadki, że zasługuje na oszczędzanie i jest nawet prawnie chroniony. Nadaje się jednak do jedzenia nawet na surowo np. jako dodatek do sałatek. Można też zakonserwować go w marynacie, ale traci wtedy część pięknego koloru. 

źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007