Grzyby gatunkami. Mleczaj przydymiony
Mleczaj przydymiony Lactaruis lignyotus to grzyb z tej samej rodziny co lubiane rydze. Miąższ po uszkodzeniu też wydziela mleczko, ale w tym wypadku białe, które różowieje dopiero po chwili.
W lasach gdzie najczęściej zbieram grzyby nie występuje, ale na południu można go spotkać dość często. I chociaż nie do końca mam pewność czy jest jadalny to przecież warto poznawać także te gatunki grzybów, których zjeść się nie da, prawda? W moim małym atlasie znajdziecie różne grzyby - te do koszyka i te tylko do oglądania.
Jak wygląda mleczaj przydymiony?
Kapelusz mleczaja przydymionego ma średnicę od 2 do 11 cm. U młodych owocników jest łukowaty, płaski. Z wiekiem robi się lejkowaty, ale na środku zwykle ma mały, ostry garbek. Skórka kapelusza jest sucha, matowa, czasami gładka a najczęściej delikatnie aksamitna, pilśniowa. Powierzchnia jakby pomarszczona z maleńkimi jamkami. Brzeg długo pozostaje podwinięty, czasami jest prążkowany. Kapelusz ma kolor ciemnobrązowy, czarnobrązowy, rzadko z ceglastym odcieniem.
Blaszki przyrośnięte a czasem lekko zbiegają ząbkami na trzon. Są wąskie, długo białe lub kremowe, z wiekiem ochrowe. Na ostrzach z wiekiem brudnoróżowe, siwobrązowe. Po uszkodzeniu pojawia się białe mleczko zmieniające kolor na łososioworóżowy.
Trzon mleczaja przydymionego jest wysoki do 12 cm i gruby do 1,5 cm. Przeważnie jest gruby, ale smukły, walcowaty, czasami brzuchaty lub pałkowaty, bywa lekko spłaszczony. Na powierzchni tak samo gładki i aksamitny jak kapelusz. Koloru ciemnobrązowego, szaroczarnego, purpurowosinego, ku dołowi jaśniejący. Pod kapeluszem podłużnie pomarszczony a przy podstawie białawy od nalotu grzybni.
Miąższ kremowy, cienki, za młodu dość kruchy, potem bardziej elastyczny. Koloru białego. Po uszkodzeniu pojawia się białe, wodniste mleczko, różowiejące po chwili. U młodych owocników mleczko jest obfite. Miąższ wysychając po kilku godzinach nabiera koloru czerownobrunatnego a później blednie do ochrowego. Smak łagodny, orzechowy, czasami gorzkawy. Zapach słaby, ale przyjemny.
Gdzie i kiedy rośnie mleczaj przydymiony?
Mleczaje przydymione można spotkać od sierpnia do października. Pojawiają się w podgórskich i górskich lasach iglastych, świerkowych. Wyrastają pojedynczo, ale miejscami są często spotykane.
Czy mleczaj przydymiony jest grzybem jadalnym?
Zdania na temat jadalności tego grzyba są podzielone. Niektóre źródła podają, że to grzyb jadalny chociaż małej wartości, inne podają że jest nawet bardzo smaczny, a jeszcze inne twierdzą, że jest grzybem niejadalnym. Ja go nie zbieram i nie próbowałam. Skoro znawcy nie są zgodni to ja eksperymentować nie będę.
źródło:
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 200
B. Gumińska, W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie", PWRiL, Warszawa 1985
E. Gerhardt "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik", KDC, Warszawa 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski”, PAN, Kraków 2003
W lasach gdzie najczęściej zbieram grzyby nie występuje, ale na południu można go spotkać dość często. I chociaż nie do końca mam pewność czy jest jadalny to przecież warto poznawać także te gatunki grzybów, których zjeść się nie da, prawda? W moim małym atlasie znajdziecie różne grzyby - te do koszyka i te tylko do oglądania.
Jak wygląda mleczaj przydymiony?
Kapelusz mleczaja przydymionego ma średnicę od 2 do 11 cm. U młodych owocników jest łukowaty, płaski. Z wiekiem robi się lejkowaty, ale na środku zwykle ma mały, ostry garbek. Skórka kapelusza jest sucha, matowa, czasami gładka a najczęściej delikatnie aksamitna, pilśniowa. Powierzchnia jakby pomarszczona z maleńkimi jamkami. Brzeg długo pozostaje podwinięty, czasami jest prążkowany. Kapelusz ma kolor ciemnobrązowy, czarnobrązowy, rzadko z ceglastym odcieniem.
Blaszki przyrośnięte a czasem lekko zbiegają ząbkami na trzon. Są wąskie, długo białe lub kremowe, z wiekiem ochrowe. Na ostrzach z wiekiem brudnoróżowe, siwobrązowe. Po uszkodzeniu pojawia się białe mleczko zmieniające kolor na łososioworóżowy.
Trzon mleczaja przydymionego jest wysoki do 12 cm i gruby do 1,5 cm. Przeważnie jest gruby, ale smukły, walcowaty, czasami brzuchaty lub pałkowaty, bywa lekko spłaszczony. Na powierzchni tak samo gładki i aksamitny jak kapelusz. Koloru ciemnobrązowego, szaroczarnego, purpurowosinego, ku dołowi jaśniejący. Pod kapeluszem podłużnie pomarszczony a przy podstawie białawy od nalotu grzybni.
Miąższ kremowy, cienki, za młodu dość kruchy, potem bardziej elastyczny. Koloru białego. Po uszkodzeniu pojawia się białe, wodniste mleczko, różowiejące po chwili. U młodych owocników mleczko jest obfite. Miąższ wysychając po kilku godzinach nabiera koloru czerownobrunatnego a później blednie do ochrowego. Smak łagodny, orzechowy, czasami gorzkawy. Zapach słaby, ale przyjemny.
Gdzie i kiedy rośnie mleczaj przydymiony?
Mleczaje przydymione można spotkać od sierpnia do października. Pojawiają się w podgórskich i górskich lasach iglastych, świerkowych. Wyrastają pojedynczo, ale miejscami są często spotykane.
Czy mleczaj przydymiony jest grzybem jadalnym?
Zdania na temat jadalności tego grzyba są podzielone. Niektóre źródła podają, że to grzyb jadalny chociaż małej wartości, inne podają że jest nawet bardzo smaczny, a jeszcze inne twierdzą, że jest grzybem niejadalnym. Ja go nie zbieram i nie próbowałam. Skoro znawcy nie są zgodni to ja eksperymentować nie będę.
źródło:
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 200
B. Gumińska, W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie", PWRiL, Warszawa 1985
E. Gerhardt "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik", KDC, Warszawa 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski”, PAN, Kraków 2003
Fajny wpis:)
OdpowiedzUsuń