Sznycle z kani

Kania - według mnie bardzo szlachetne grzyby i bardzo je lubię. Występuje  w kilku odmianach, o czym niewielu  wie, i tak na prawdę nazywa się czubajka. 

Jest m.in. czubajka kania - to ta największa, najbardziej okazała, rosnąca najczęściej na łąkach. Jest  czubajka gwiaździsta - drobniejsza, częstsza w lasach i najrzadsza, albo najrzadziej rozpoznawana, czubajka beżowa. Jest jeszcze czubajka czerwieniejąca , lubiąca wyrastać w ogrodach, i co do tej zdania są podzielone - badania wykazały, że najbardziej chłonie zanieczyszczenia przemysłowe więc trzeba zwracać baczną uwagę gdzie się ją zbiera a niektórzy nawet twierdzą, że lepiej wcale jej nie ruszać bo można się zatruć - nie tyle grzybem jako takim co chemikaliami jakie wchłonęła.


Ja zbieram czubajki kanie i gwiaździste, czerwieniejące spotkałam zaledwie 2 razy w życiu i zostawiłam w spokoju.

Ciągle gdzieś słyszę o myleniu kani z muchomorem sromotnikowym i ciągle się dziwię jak te dwa grzyby można pomylić - nie rozumiem tego bo według mnie absolutnie nie są do siebie podobne. A zdjęcia obu gatunków i różnice między nimi  pokazałam TUTAJ

Sznycle to bardzo popularne danie z kań - po prostu takie kotlety jak schabowe i mają swoich wiernych wielbicieli. Jeśli nigdy nie próbowaliście to polecam gdy trafi Wam się okazja a Ci co jedli wiedzą o czym mówię :D


składniki:

• kilka niezbyt dużych kapeluszy czubajek - rozłożonych 
• 2 jajka 
• kilka łyżek mleka
• do smaku - sól, pieprz czarny mielony, pieprz ziołowy
• bułka tarta 
• olej do smażenia 

sposób przygotowania: grzyby oczyściłam - od strony blaszek nie są brudne bo rozwijają się dopiero kilkanaście centymetrów nad ziemią. Wyłamałam trzonki - są łykowate i nie jem ich. Większe sztuki można poprzekrawać na połówki albo ćwiartki żeby łatwiej było je przygotowywać.

W misce roztrzepałam jajka z mlekiem, doprawiłam do smaku solą i pieprzem. Kapelusze zanurzałam w masie jajecznej kilka razy obracając żeby wlała się między blaszki, lekko otrząsałam i obtaczałam w bułce tartej. Po otrząśnięciu z jej nadmiaru kładłam na rozgrzaną patelnię z olejem i smażyłam do zrumienienia z obu stron - po usmażeniu przekładam je na chwilę na ręcznik papierowy żeby trochę osączyć z tłuszczu.

Nie jest to danie lekkie czy dietetyczne bo panierowane smażone rzeczy chłoną sporo tłuszczu, ale raz na jakiś czas można pogrzeszyć :)