Wszystkie drogi prowadzą do Warszawy

Starałam się, nawet bardzo, bo ciągle ktoś mi zarzuca, że tyle różnych warsztatowych spotkań mam pod nosem . . . Kombinowałam, gotowałam no i w konkursie na stronie natoobe.pl wygrałam warsztaty z Sagą. Nawet wstałam bladym świtem i tłukłam się pociągiem kilka godzin - i po co? Ano po to żeby znowu wylądować w Warszawie :D Tak, to nie pomyłka, bo taką ładną nazwę nosi bardzo przyjemny hotel w Augustowie do którego nas, czyli kilka laureatek dwóch konkursów, zaproszono. Nazwa co prawda nie pochodzi bezpośrednio od mojego rodzinnego miasta tylko samochodu, ale ten przecież właśnie z miastem związany więc Warszawa piękna jest - każda i wszędzie :)

Do Augustowa jechałam razem z Asią i świetnie nam się podróżowało koleją. Pokręciłyśmy się nieco po mieście dokonując smacznych zakupów - sera żółtego z mleczarni w Rospudzie oraz przepysznych, naturalnych wędlin z Puńska za śmieszne, jak na warszawskie realia, cenach. Jeśli będziecie w Augustowie to polecam mały sklepik mięsny przy ul. Hożej 11 - tam właśnie można kupić wspaniały, prawdziwy kindziuk i inne pyszne wędliny.

Skierowane przez miejscowych obiad zjadłyśmy w kultowym barze Albatros - kartacze, surówka i kompot bardzo nam smakowały i nie nadwyrężyły portfeli. Zadowolone zameldowałyśmy się na kwaterze. Potem jeszcze krótki spacer brzegiem jeziora, kilka chwil w SPA gdzie niektóre z nas się moczyły a inne soliły - każdy wedle potrzeb i gustów.

Odprężone stawiłyśmy się na kolacji, na którą zaprosił na sam szef kuchni i dyrektor gastronomii hotelu Warszawa i nasz mistrz warsztatów czyli Marcin Budynek - przemiły człowiek, z którym świetnie się razem gotuje i bardzo miło spędza czas poza kuchnią.

Menu, przygotowane i serwowane specjalnie dla nas było cudowne a atmosfera przy stole luźna i bardzo wesoła więc siedzieliśmy do późnej nocy. Jednak trzeba było nieco się przespać bo następnego ranka czekały na nas zajęcia w Akademii Kulinarnej Marcina Budynka.

Podzieleni na 3 zespoły przygotowaliśmy kilka dań, oczywiście używając przy przy pracy papierów Saga - podobało mi się, że podane przepisy były tylko bazą i pozwolono nam bardzo swobodnie poruszać się po kuchni i korzystać ze wszystkiego co tam znaleźliśmy. Marcin jest bardzo gościnny więc powyciągał wszystkie dobra jakimi dysponował - mnóstwo ciekawych przypraw, sery, oliwy, wina, różne przetwory, suszone rzadkie grzyby - wszystko mieliśmy do dyspozycji albo chociaż popróbowania.

Kilka godzin minęło bardzo szybko. Nieco zmęczeni wróciliśmy do hotelu gdzie okazało się, że to nie koniec atrakcji. Marcin zaprosił nas wszystkich na rejs łódką - gondolą. Pływaliśmy całe popołudnie, aż do zachodu słońca po jeziorach Niecko, Białym i Rospudzie. Rozluźnieni nieco procentami i roześmiani wróciliśmy na kolację przy grillu gdzie spędziliśmy cały wieczór.

My z Joasią, musząc wstać o 4 rano żeby wrócić do domu - niestety, obie miałyśmy popołudniowe zobowiązania w Warszawie - poszłyśmy spać nieco przed północą. Część towarzystwa bawiła się do rana.

Impreza ogólnie bardzo przyjemna - fajne warsztaty, dużo śmiechu, zabawy i czasu żeby się wyluzować.  Ja dużo skorzystałam, dużo się dowiedziałam, nauczyłam i bardzo dziękuję organizatorom za możliwość uczestniczenia w tych warsztatach.

Jednak napiszę jeszcze coś - będę szczera do bólu czym, jak zwykle, narobię sobie nowych wrogów w sieci - bo mam kilka spostrzeżeń, takich zupełnie osobistych. Tak sobie myślę, że bardzo dziwne i jednocześnie przykre jest jeśli człowiek znając część osób z sieci przy spotkaniu ich w realu tak bardzo się rozczarowuje. Niektóre blogi są na pierwszy rzut oka takie piękne, z cudnymi zdjęciami dań, mają mnóstwo fanów a potem podczas prawdziwego gotowania w kuchni okazuje się, że właściciel bardzo niewiele potrafi sam zrobić i rodzi się pytanie jak to możliwe ? Ot, taka zagwozdka, którą mam już nie pierwszy raz, niestety . . . Niektórzy też chyba jadą na takie warsztaty bardziej w celach towarzyskich niż po to żeby się czegoś nauczyć - myślę, że nie trzeba się zanadto pindrzyć ani dużo pić żeby dobrze się bawić. A może ten nadmiar lansu jest po to żeby zamaskować swoje kompleksy . . . ?