Gąsówka mglista / lejkówka szarawa
Gąsówka mglista to według nowej nomenklatury już lejkówka szarawa Clitocybe nebularis. Pierwsza nazwa jednak jakoś bardziej mi się podoba więc pozwolę sobie tak o tym grzybku mówić. To bardzo pospolity gatunek grzybów chociaż nieczęsto zbierany. Dlaczego tak jest wyjaśnię w opisie.
Kapelusz gąsówki mglistej dorasta do 15 cm średnicy, czasami osiąga nawet większe rozmiary. Najpierw młode kapelusiki są wypukłe, z tępym garbkiem na środku. Potem rozkładają się na płasko a stare owocniki mogą być wklęsłe. Brzegi długo podwinięte, na starość pofałdowane. Powierzchnia matowa, czasami gładka a czasami lekko oszroniona. Kolor jasno szary, stalowoszary lub szarobrązowy, na środku ciemniejszy.
Blaszki bardzo gęste, zwykle lekko zbiegające na trzon. Białawe lub kremowe, kremowoochrowe. Można je łatwo oddzielić od kapelusza.
Trzon wysoki do 10 cm i gruby do 3 cm. Zwarty, biały, białoszary. Początkowo pełny, z wiekiem robi się watowaty. W kształcie cylindryczny, często dołem zgrubiały. Powierzchnia wzdłużnie włóknista, popękana, z odstającymi małymi włókienkami. U podstawy widoczne watowane, białe strzępki grzybni.
Miąższ białawy. Nie zmienia koloru po przekrojeniu. Zapach i smak mączne, słodkawe i kwaskowe, intensywne. Czasami zapach może być jakby zjełczały a smak gorzkawy.
Gąsówki mgliste wyrastają od września do listopada. Najczęściej można je spotkać w różnych zaroślach, lasach liściastych i liściastych. Pojawia się gromadnie w szeregach albo czarcich kręgach. To pospolity, często spotykany gatunek.
Gąsówki mgliste są grzybami jadalnymi, ale zaleca się najpierw obgotować je i odlać wodę a dopiero przygotowywać właściwe danie. Bez tego zabiegu może powodować zaburzenia gastryczne u osób wrażliwszych. Nie każdemu też odpowiada jej smak i zapach. W najnowszych atlasach ten gatunek może pojawiać się jako grzyb niejadalny.
Przyznam, że bardzo rzadko je zbieram bo w czasie gdy występują pozyskuję raczej bardziej szlachetne gatunki. Nie ma więc u mnie na blogu konkretnych dań z użyciem gąsówek mglistych.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Kapelusz gąsówki mglistej dorasta do 15 cm średnicy, czasami osiąga nawet większe rozmiary. Najpierw młode kapelusiki są wypukłe, z tępym garbkiem na środku. Potem rozkładają się na płasko a stare owocniki mogą być wklęsłe. Brzegi długo podwinięte, na starość pofałdowane. Powierzchnia matowa, czasami gładka a czasami lekko oszroniona. Kolor jasno szary, stalowoszary lub szarobrązowy, na środku ciemniejszy.
Blaszki bardzo gęste, zwykle lekko zbiegające na trzon. Białawe lub kremowe, kremowoochrowe. Można je łatwo oddzielić od kapelusza.
Trzon wysoki do 10 cm i gruby do 3 cm. Zwarty, biały, białoszary. Początkowo pełny, z wiekiem robi się watowaty. W kształcie cylindryczny, często dołem zgrubiały. Powierzchnia wzdłużnie włóknista, popękana, z odstającymi małymi włókienkami. U podstawy widoczne watowane, białe strzępki grzybni.
Miąższ białawy. Nie zmienia koloru po przekrojeniu. Zapach i smak mączne, słodkawe i kwaskowe, intensywne. Czasami zapach może być jakby zjełczały a smak gorzkawy.
Gąsówki mgliste wyrastają od września do listopada. Najczęściej można je spotkać w różnych zaroślach, lasach liściastych i liściastych. Pojawia się gromadnie w szeregach albo czarcich kręgach. To pospolity, często spotykany gatunek.
Gąsówki mgliste są grzybami jadalnymi, ale zaleca się najpierw obgotować je i odlać wodę a dopiero przygotowywać właściwe danie. Bez tego zabiegu może powodować zaburzenia gastryczne u osób wrażliwszych. Nie każdemu też odpowiada jej smak i zapach. W najnowszych atlasach ten gatunek może pojawiać się jako grzyb niejadalny.
Przyznam, że bardzo rzadko je zbieram bo w czasie gdy występują pozyskuję raczej bardziej szlachetne gatunki. Nie ma więc u mnie na blogu konkretnych dań z użyciem gąsówek mglistych.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Jakie śliczne grzybki. Ja grzyby tylko oglądam i kupuję suszone w sklepie bo szczerze to ja się nie znam na grzybkach:(((( ,a jadam tylko na wigilię a na co dzień używam pieczarek .Widzę,że ma Pani rozległą wiedzę na temat grzybów i nie tylko. Uwielbiam Pani blog.Pozdrawiam.Katarzyna
OdpowiedzUsuńKasiu, ciągle się uczę bo grzyby to dziedzina bardzo rozległa :)
Usuńkurde, fajni by było iść na grzyby i mieć Twojego bloga w garści by wiedzieć co zbieram...a w telefonie słabo widać
OdpowiedzUsuńAga, atlasy nie są drogie i niektóre nawet niezbyt duże jako książki - polecam ten E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006 , warto kupić
UsuńWitam. Chciał bym Cię serdecznie powiadomić, że wyróżniam Cię nominacją "Złote Jabłko" za Twoją wspaniałą pracę związaną z blogiem!
OdpowiedzUsuńWięcej informacji znajdziesz tu : http://ksiakucharska.crazylife.pl/nominacje/zlote-jablko/
Pozdrawiam ~Ruku
bardzo dziękuję, jest mi niezwykle miło :) Pozdrawiam !
Usuńczemu Gąsówka mglista przeszła w gąsówkę nagą - to już nieco inny grzyb
OdpowiedzUsuńWitam w mojej rodzinie zbiera się te grzyby od pokoleń robimy marynowane, bardzo smaczne gotowane dwa lub trzy razy ze względów estetycznych (woda po pierwszym gotowaniu zawsze jest brudna) nie wiem dlaczego w nowych atlasach rzeczywiście występuje jako grzyb niejadalny nigdy się nie zdarzyło aby po nich ktoś miał jakieś dolegliwości poza tym zapach ma prawie identyczny jak gąsówka dwubarwna, która jest uważana za jadalną. Fakt że gąsówka dwubarwna to fantastyczny grzyb, piękny, gruby i smaczny, i niestety coraz rzadziej spotykany.
OdpowiedzUsuńNajnowsze badania naukowe donoszą, że gąsówka mglista bardziej niż inne gatunki wchłania szkodliwe pierwiastki z otoczenia i może szkodzić. Poza tym nie wszystkim odpowiada jej smak. Fakt, że po kilkukrotnym obgotowaniu to już raczej smaku żadnego nie ma.
Usuń