Grzyby gatunkami. Żagiew łuskowata - huba łuskowata
Żagiew łuskowata Polyporus squamosus to pospolity grzyb pasożytujący na drzewach. Bardzo młode owocniki są jadalne, starsze stają się łykowate i nie warto ich zbierać. Przyznam, że nie skusiłam się jeszcze nigdy na spróbowanie tego gatunku, zresztą przeważnie natrafiam na owocniki dość wyrośnięte i obsuszone. To grzyb jednoroczny co w przypadku gatunków nadrzewnych, popularnie nazywanych hubami, wcale nieczęsto się zdarza.
Owocniki żagwi łuskowatej dorastają do ok. 60 cm szerokości i 5 cm grubości. Są okrągłe, półokrągłe, wachlarzowate albo w kształcie nerkowatym. Mają kolor kremowy, żółtawy, ochrowy i płowieją z wiekiem. Powierzchnia kapelusza jest lepka, pokryta wyraźnymi, koncentrycznie ułożonymi przylegającymi, ciemnymi łuskami. W okolicy trzonu z wklęśnięciem. Brzeg cienki, zwykle pofałdowany, przeważnie podwinięty.
Od spodu kapelusza rurki o szerokich, dużych i kanciastych porach, zbiegające na trzon. Początkowo krótkie, białe, kremowe, jasnobrunatne, z wiekiem robią się coraz dłuższe. Pory czyli ujścia rurek, nieregularne, kanciaste, o poszarpanych brzegach.
Trzon żagiew łuskowata ma krótki i przeważnie boczny, rzadko ustawiony centralnie. Koloru białego, kremowego, ochrowego lub jasnobrunatnego. W górnej części na powierzchni pokryty siateczkowatymi porami a u zwężającej się podstawy brązowym lub czarnym kutnerem.
Miąższ jednorodny. U młodych owocników soczysty i mięsisty a potem skórzasty, łykowaty i łamliwy. Koloru białego lub żółtawego. Zapach silny, przyjemny, mączno-ogórkowy. Smak określany jako mało charakterystyczny.
Żagiew łuskowata wyrasta przeważnie w skupieniach i wtedy najczęściej pojawia się dachówkowato, rosnąc jedna nad drugą. Oczywiście czasami można spotkać pojedyncze sztuki. Owocniki wyrastają od maja do października. Można je spotkać w lasach, parkach, ogrodach, przy ulicach i drogach, w zaroślach. Rosną na przeważnie na żywych drzewach liściastych, rzadziej na martwych pniakach. Sporadycznie na drzewach iglastych. To pasożyt ranowy drzew i saprofit.
.JPG "zagiew-luskowata")
.JPG "zagiew-luskowata")
.jpg "zagiew-luskowata")
.JPG "zagiew-luskowata")
.JPG "zagiew-luskowata")
.JPG "zagiew-luskowata")
.JPG "zagiew-luskowata")
źródło : P. Łakomy i H. Kwaśny " Atlas hub" - 2008
B. Gumińska i W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie"
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
Owocniki żagwi łuskowatej dorastają do ok. 60 cm szerokości i 5 cm grubości. Są okrągłe, półokrągłe, wachlarzowate albo w kształcie nerkowatym. Mają kolor kremowy, żółtawy, ochrowy i płowieją z wiekiem. Powierzchnia kapelusza jest lepka, pokryta wyraźnymi, koncentrycznie ułożonymi przylegającymi, ciemnymi łuskami. W okolicy trzonu z wklęśnięciem. Brzeg cienki, zwykle pofałdowany, przeważnie podwinięty.
Od spodu kapelusza rurki o szerokich, dużych i kanciastych porach, zbiegające na trzon. Początkowo krótkie, białe, kremowe, jasnobrunatne, z wiekiem robią się coraz dłuższe. Pory czyli ujścia rurek, nieregularne, kanciaste, o poszarpanych brzegach.
Trzon żagiew łuskowata ma krótki i przeważnie boczny, rzadko ustawiony centralnie. Koloru białego, kremowego, ochrowego lub jasnobrunatnego. W górnej części na powierzchni pokryty siateczkowatymi porami a u zwężającej się podstawy brązowym lub czarnym kutnerem.
Miąższ jednorodny. U młodych owocników soczysty i mięsisty a potem skórzasty, łykowaty i łamliwy. Koloru białego lub żółtawego. Zapach silny, przyjemny, mączno-ogórkowy. Smak określany jako mało charakterystyczny.
Żagiew łuskowata wyrasta przeważnie w skupieniach i wtedy najczęściej pojawia się dachówkowato, rosnąc jedna nad drugą. Oczywiście czasami można spotkać pojedyncze sztuki. Owocniki wyrastają od maja do października. Można je spotkać w lasach, parkach, ogrodach, przy ulicach i drogach, w zaroślach. Rosną na przeważnie na żywych drzewach liściastych, rzadziej na martwych pniakach. Sporadycznie na drzewach iglastych. To pasożyt ranowy drzew i saprofit.
.JPG "zagiew-luskowata")
.JPG "zagiew-luskowata")
źródło : P. Łakomy i H. Kwaśny " Atlas hub" - 2008
B. Gumińska i W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie"
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
Podziwiam wszelkie huby, są bardzo piękne, podobno brzozowe są lecznicze i jadalne. Trzeba tylko wiedzieć kiedy je zbierać. Mimo, że takie śliczne to jednak niszczą drzewa i co raz mniej je lubię:)
OdpowiedzUsuńJeść bym sie nie odważyła...
Owocniki młode,krojone na wąskie poprzeczne paski i ostro smażone na mocno rozgrzanym oleju z solą i pieprzem-smaczne.
OdpowiedzUsuńStarsze,wysuszone i zmielone na proszek,poprawiają smak sosów mięsnych.
No fajnie. Miał być przepis, a nie opis. Nadal nie wiem co i jak można z tego grzyba przyrządzić?
OdpowiedzUsuńgdzie miał być przepis? ktoś Cię w błąd wprowadził. Żagiew robiłam tylko raz i nie przypadła mi do gustu więc na razie nie wstawiałam przepisów z jej wykorzystaniem.
Usuń