Kolczak rudawy

Kolczak rudawy  Hydnum rufescens  to mniejszy brat Kolczaka obłączastego. Też ma hymenofor kolczasty a różni się przede wszystkim kolorem i wielkością. Będąc na Orawie zauważyłam, że oba te gatunki mało kto tam zbiera chociaż rosną masowo. Cóż, w pogoni za prawdziwkami czy rydzami inne, mniej wartościowe grzyby są pomijane.

Jak myślicie, w jaki sposób najlepiej zbierać grzyby - lepiej je ucinać czy wykręcać ?

Kapelusz Kolczaka rudawego dorasta do 8 cm średnicy. Ma kolor mniej lub bardziej rumianej bułeczki, cielistopomarańczowy, pomarańczowobrązowy, pomarańczowoczerwony. Początkowo kształt łukowaty, z wiekiem rozpościera się nieco, wygina i na środku zagłębia. Brzeg powyginany, ostry. Powierzchnia najpierw nieco pilśniowa, później gładka i naga.


Od spodu kapelusza łamliwe kolce, tylko nieznacznie zbiegające na trzon. Kolce kruche, gęste. Początkowo białawe, później żółtawopomarańczowe.

Trzon wysoki do 7 cm wysoki i 2 cm gruby. Częściej centralny, niż u Kolczaka obłączastego, ale nie zawsze. W środku pełny, na powierzchni gładki. Białawy z rdzawymi plamkami. Po uszkodzeniu żółknie.

Miąższ kruchy, twardy. Białawy lub żółtawy, z wiekiem rdzawy. Smak i zapach niewyraźne. Skórka u starszych owocników może nadawać goryczy.

Kolczaki rudawe wyrastają do lipca do listopada. Zwykle pojawiają się w grupach, w różnych typach lasów.

Kolczaki, zarówno obłączaste jak i rudawe, to grzyby jadalne. Zbiera się raczej młode owocniki bo starsze mogą być gorzkawe lub kwaskowate. Bardzo rzadko robaczywieją. Można je gotować, smażyć, dusić, marynować, ale raczej używa się ich jako grzybów domieszkowych do dań z różnych gatunków.

źródło :
B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007  

na zdjęciu dwa gatunki kolczaków - jaśniejsze u góry to kolczaki obłączaste, niżej ciemniejsze kolczaki rudawe.