Grzyby gatunkami. Pniarek obrzeżony
Pniarek obrzeżony Fomitopsis pinicola to przedstawiciel grzybów nadrzewnych nazywanych pospolicie hubami. Większość z nich, wyłączając np. żółciaka siarkowego, tworzy owocniki wieloletnie zdrewniałe więc nie jest jadalna, ale ponieważ bardzo często spotykam je w lesie więc kilka postanowiłam Wam też przedstawić.
Pniarek obrzeżony to przeważnie pasożyt ranowy i tzw. pasożyt słabości, rzadziej saprotrof. Najczęściej pojawia się w miejscu zranienia pnia, ale atakuje zwykle już mocno osłabione a nawet martwe drzewno. Rozkłada drewno powodując szybko postępującą zgniliznę brunatną zarówno twardzieli jak i bieli pnia.
Jak wiele innych grzybów także pniarek obrzeżony był kiedyś wykorzystywany w medycynie ludowej. Krojono go, rozbijano na płatki, suszono i używano do tamowania krwawień zewnętrznych przy otwartych ranach. Jego miąższ ma właściwości higroskopijne i antybakteryjne.
Pniarek obrzeżony rośnie przez wiele lat i ma owocniki trwałe czyli nie wytwarza ich od nowa każdego roku, ale z roku na rok owocnik powiększa się bo przyrasta mu kolejna warstwa. Poprzednie stają się twardsze i drewnieją.
Owocnik pniarka obrzeżonego może dorastać do 30 a nawet 40 cm szerokości. Z jednej strony jest bokiem szeroko przyrośnięty do pnia a owocnik ma kształt początkowo guzowaty, potem poduszeczkowaty, konsolowaty lub kopytowaty. Owocniki, które wyrosną od spodu powalonego drzewa mogą być rozpostarte.
Powierzchnia owocnika jest nierówna, koncentrycznie bruzdowana. Przeważnie naga, ale może mieć nalot a z wiekiem robi się na niej twarda, żywiczna, woskowata skórka. Ta skórka topi się pod wpływem wysokiej temperatury i rozpuszcza w KOH (wodorotlenek potasu). Jeden owocnik ma przeważnie trzy kolory. Od strony przyrośnięcia starsza część owocnika jest początkowo brązowa, później szarawoczarniawa i matowa. Dalej ku brzegowi owocnik robi się pomarańczowy, czerwonobrązowawy i bardziej lśniący a najmłodsza część czyli przyrastająca warstwa na krawędzi jest biaława. Brzeg owocnika przeważnie nierówny, tępy.
Hymenofor pniarka obrzeżonego, czyli jego spodnia część, jest rurkowaty. Rurki mają długość do 8 mm i są ułożone w warstwach, które dają się łatwo od siebie oddzielać. Koloru białawego, słomkowego, jasnobrunatnego. Zimą są zaklejone woskiem. Na okrągławych porach, czyli ujściach rurek, podczas wzrostu owocnika mogą pojawiać się krople gutacyjne co wygląda jakby grzyb płakał.
Pniarek obrzeżony to grzyb niejadalny. Jego miąższ jest jednorodny, gruby, bardzo twardy, korkowo zdrewniały. Ma kolor jasnego drewna. Smak cierpki, gorzki i kwaskowaty a zapach mocny, korzenno grzybowy.
Pniarki obrzeżone można spotkać przez cały rok. To gatunek powszechny i pospolity. Najczęściej rośnie na lasach, parkach i ogrodach na osłabionych lub zamierających pniach świerków, sosen, jodeł a także brzozach, dębach, bukach czy grabach. Występuje pojedynczo albo w grupach.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie” E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
P. Łakomy, H. Kwaśna "Atlas hub" Multico 2008
Pniarek obrzeżony to przeważnie pasożyt ranowy i tzw. pasożyt słabości, rzadziej saprotrof. Najczęściej pojawia się w miejscu zranienia pnia, ale atakuje zwykle już mocno osłabione a nawet martwe drzewno. Rozkłada drewno powodując szybko postępującą zgniliznę brunatną zarówno twardzieli jak i bieli pnia.
Jak wiele innych grzybów także pniarek obrzeżony był kiedyś wykorzystywany w medycynie ludowej. Krojono go, rozbijano na płatki, suszono i używano do tamowania krwawień zewnętrznych przy otwartych ranach. Jego miąższ ma właściwości higroskopijne i antybakteryjne.
Pniarek obrzeżony rośnie przez wiele lat i ma owocniki trwałe czyli nie wytwarza ich od nowa każdego roku, ale z roku na rok owocnik powiększa się bo przyrasta mu kolejna warstwa. Poprzednie stają się twardsze i drewnieją.
Owocnik pniarka obrzeżonego może dorastać do 30 a nawet 40 cm szerokości. Z jednej strony jest bokiem szeroko przyrośnięty do pnia a owocnik ma kształt początkowo guzowaty, potem poduszeczkowaty, konsolowaty lub kopytowaty. Owocniki, które wyrosną od spodu powalonego drzewa mogą być rozpostarte.
Powierzchnia owocnika jest nierówna, koncentrycznie bruzdowana. Przeważnie naga, ale może mieć nalot a z wiekiem robi się na niej twarda, żywiczna, woskowata skórka. Ta skórka topi się pod wpływem wysokiej temperatury i rozpuszcza w KOH (wodorotlenek potasu). Jeden owocnik ma przeważnie trzy kolory. Od strony przyrośnięcia starsza część owocnika jest początkowo brązowa, później szarawoczarniawa i matowa. Dalej ku brzegowi owocnik robi się pomarańczowy, czerwonobrązowawy i bardziej lśniący a najmłodsza część czyli przyrastająca warstwa na krawędzi jest biaława. Brzeg owocnika przeważnie nierówny, tępy.
Hymenofor pniarka obrzeżonego, czyli jego spodnia część, jest rurkowaty. Rurki mają długość do 8 mm i są ułożone w warstwach, które dają się łatwo od siebie oddzielać. Koloru białawego, słomkowego, jasnobrunatnego. Zimą są zaklejone woskiem. Na okrągławych porach, czyli ujściach rurek, podczas wzrostu owocnika mogą pojawiać się krople gutacyjne co wygląda jakby grzyb płakał.
Pniarek obrzeżony to grzyb niejadalny. Jego miąższ jest jednorodny, gruby, bardzo twardy, korkowo zdrewniały. Ma kolor jasnego drewna. Smak cierpki, gorzki i kwaskowaty a zapach mocny, korzenno grzybowy.
Pniarki obrzeżone można spotkać przez cały rok. To gatunek powszechny i pospolity. Najczęściej rośnie na lasach, parkach i ogrodach na osłabionych lub zamierających pniach świerków, sosen, jodeł a także brzozach, dębach, bukach czy grabach. Występuje pojedynczo albo w grupach.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie” E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
P. Łakomy, H. Kwaśna "Atlas hub" Multico 2008
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.