Grzyby gatunkami. Koronica ozdobna
Koronica ozdobna Sarcosphaera coronaria to grzyb, który ciężko pomylić z jakimś innym gatunkiem ze względu na charakterystyczny kształt, kolor, miejsce i czas wyrastania.
Atlasy podają, że koronica nie jest jadalna, a nawet może być trująca spożyta na surowo, ale są pogłoski, że wystarczy grzyba obgotować i odlać wodę żeby pozbyć się toksyn. Nie próbowałam i nie zamierzam tego robić, bo jest mnóstwo grzybów bezpiecznych. Poza tym koronica ozdobna jest grzybem rzadkim zasługującym na ochronę.
Gatunek ujęty na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowcych ze statusem "V"- narażone na wymarcie.
Jak wygląda koronica ozdobna?
Owocnik koronicy ozdobnej dorasta od 3 do nawet 15-20 cm średnicy. Za młodu ma kształt kulisty lub owalno kulisty i jest przynajmniej częściowo zagrzebany w ziemi. W środku ten białawy lub fioletowawy grzyb jest pusty. Rosnąc koronica wydobywa się z ziemi, a owocnik na szczycie pęka i rozchyla się tworząc 4-10 ramion ułożonych mniej lub bardziej gwiaździście. Na tym etapie przypomina kwiat tulipana póki ramiona nie rozchylą się zupełnie i nie rozłożą się prawie płasko na podłożu.
Powierzchnia wewnętrzna koronicy jest płodna, pilśniowa, koloru cielistego, różowofioletowego, filetowego a na starość brązowwawego. Powierzchnia zewnętrzna, zwykle mocno zabrudzona ziemią, też jest pilśniowa, koloru żółtawego, brudnobiałego, fioletowobrązowego, cielistego.
Koronica ozdobna nie ma trzonu. Owocnik jest przytwierdzony do podłoża strzępkami grzybni.
Miąższ koronicy ozdobnej jest woskowaty, cienki i kruchy, jakby mokry. Koloru białego. Smak słabo wyczuwalny, zapach karbolu.
Czy koronica jest grzybem jadalnym?
Koronica ozdobna to grzyb niejadalny. W stanie surowym może być nawet trująca. Nie zaleca się spożywania po obgotowaniu i odlaniu wody.
Gdzie szukać koronicy ozdobnej?
Koronice ozdobne rosną pojedynczo lub w grupach. Można je spotkać od maja do sierpnia. Pojawiają się przeważnie w ciepłych lasach iglastych, najczęściej podgórskich świerkowych, czasami także w liściastych, przy leśnych duktach. Lubią glebę wapienną. Gatunek rzadki.
Źródło:
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
E.Gerhardt "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik", KDC, Warszawa 2006
Atlasy podają, że koronica nie jest jadalna, a nawet może być trująca spożyta na surowo, ale są pogłoski, że wystarczy grzyba obgotować i odlać wodę żeby pozbyć się toksyn. Nie próbowałam i nie zamierzam tego robić, bo jest mnóstwo grzybów bezpiecznych. Poza tym koronica ozdobna jest grzybem rzadkim zasługującym na ochronę.
Gatunek ujęty na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowcych ze statusem "V"- narażone na wymarcie.
Jak wygląda koronica ozdobna?
Owocnik koronicy ozdobnej dorasta od 3 do nawet 15-20 cm średnicy. Za młodu ma kształt kulisty lub owalno kulisty i jest przynajmniej częściowo zagrzebany w ziemi. W środku ten białawy lub fioletowawy grzyb jest pusty. Rosnąc koronica wydobywa się z ziemi, a owocnik na szczycie pęka i rozchyla się tworząc 4-10 ramion ułożonych mniej lub bardziej gwiaździście. Na tym etapie przypomina kwiat tulipana póki ramiona nie rozchylą się zupełnie i nie rozłożą się prawie płasko na podłożu.
Powierzchnia wewnętrzna koronicy jest płodna, pilśniowa, koloru cielistego, różowofioletowego, filetowego a na starość brązowwawego. Powierzchnia zewnętrzna, zwykle mocno zabrudzona ziemią, też jest pilśniowa, koloru żółtawego, brudnobiałego, fioletowobrązowego, cielistego.
Koronica ozdobna nie ma trzonu. Owocnik jest przytwierdzony do podłoża strzępkami grzybni.
Miąższ koronicy ozdobnej jest woskowaty, cienki i kruchy, jakby mokry. Koloru białego. Smak słabo wyczuwalny, zapach karbolu.
Czy koronica jest grzybem jadalnym?
Koronica ozdobna to grzyb niejadalny. W stanie surowym może być nawet trująca. Nie zaleca się spożywania po obgotowaniu i odlaniu wody.
Gdzie szukać koronicy ozdobnej?
Koronice ozdobne rosną pojedynczo lub w grupach. Można je spotkać od maja do sierpnia. Pojawiają się przeważnie w ciepłych lasach iglastych, najczęściej podgórskich świerkowych, czasami także w liściastych, przy leśnych duktach. Lubią glebę wapienną. Gatunek rzadki.
Źródło:
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
E.Gerhardt "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik", KDC, Warszawa 2006
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.