Grzyby gatunkami. Borowik złotopory
Borowik złotopory Boletus chrysenteron jeszcze niedawno znany był jako podgrzybek złotawy. Razem z kilkoma innym borowikami o zamszowych, oliwkowych kapeluszach popularnie nazywany jest zajączkiem.
Jak wszystkie "zajączki" ten podgrzybek też jest jadalny, chociaż nie należy do najsmaczniejszych i najbardziej cenionych przez grzybiarzy gatunków. Najczęściej już młode osobniki borowika złotoporego są zaczerwione i pleśnieją jeszcze w ściółce.
Czy na pewno wiesz jak prawidłowo zbierać grzyby?Wykręcać je ze ściółki czy odcinać tuż przy ziemi? Odpowiedź znajdziesz TUTAJ
Jak wygląda borowik złotopory?
Kapelusz borowika złotoporego dorasta do 10 cm średnicy. Początkowo półkulisty, potem rozpościera się, staje łukowaty, płaskołukowaty. Powierzchnia sucha, aksamitna, lekko zamszowa. Koloru brązowego, żółtobrązowego, ochrowoszarego, czerwonobrązowego, często z oliwkowym odcieniem. W okresach suchych i na starość skórka pęka na małe poletka i w spękaniach prześwituje białawy lub czerwonawy miąższ.
Pod kapeluszem hymenofor rurkowaty. Rurki początkowo kremowożółte, potem stają się zielonożółte, oliwkowozielone. Pory kanciaste, szerokie i nierówne. Po uszkodzeniu sinieją.
Trzon tego borowika dorasta do 8 cm wysokości. Jest walcowaty, często zwężający się ku dołowi i nieco wygięty. W górnej części żółty, niżej czerwonawy lub brązowawy, jakby nakrapiany i podłużnie włóknisty.
Miąższ borowika złotoporego początkowo jest jędrny, szybko jednak robi się miękki i wodnisty, szybko się psuje. W kapeluszu koloru kremowego, żółtego, pod skórką różowawy. Uszkodzony najpierw sinieje a po chwili czerwienieje. W trzonie początkowo żółty, potem czerwonobrązowy. Zapach niewyraźny, smak kwaskowaty.
Jak najlepiej ususzyć grzybowe zbiory? Odpowiedź znajdziesz TUTAJ
Gdzie szukać borowików złotoporych?
Wyrastają na ziemi, najczęściej grupowo, w lasach liściastych i mieszanych. Najczęściej można je spotkać w pobliżu dębów, buków i sosen. Pojawiają się od czerwca do listopada. Najczęściej już młode sztuki są zaczerwione. Często też atakuje je inny grzyb, biała pleśń, Hypomyces chysospermus, a takie porażone borowiki nie nadają się już do koszyka.
Czy borowiki złotopore to grzyby jadalne?
Tak, to grzyby jadalne, ale niezbyt cenione przez grzybiarzy i smakoszy. Ciężko znaleźć zdrowe sztuki, a podczas transportu, szybko się przebarwiają i psują. Smak też nie jest najlepszy. Najczęściej używa się ich jako grzyba domieszkowego czyli dodając razem z innymi grzybami do sosu albo zupy.
Skąd czerpać wiedzę o grzybach? Przydadzą się atlasy i wycieczki w teren z kimś kto zna je lepiej.
źródło :
B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Jak wszystkie "zajączki" ten podgrzybek też jest jadalny, chociaż nie należy do najsmaczniejszych i najbardziej cenionych przez grzybiarzy gatunków. Najczęściej już młode osobniki borowika złotoporego są zaczerwione i pleśnieją jeszcze w ściółce.
Czy na pewno wiesz jak prawidłowo zbierać grzyby?Wykręcać je ze ściółki czy odcinać tuż przy ziemi? Odpowiedź znajdziesz TUTAJ
Jak wygląda borowik złotopory?
Kapelusz borowika złotoporego dorasta do 10 cm średnicy. Początkowo półkulisty, potem rozpościera się, staje łukowaty, płaskołukowaty. Powierzchnia sucha, aksamitna, lekko zamszowa. Koloru brązowego, żółtobrązowego, ochrowoszarego, czerwonobrązowego, często z oliwkowym odcieniem. W okresach suchych i na starość skórka pęka na małe poletka i w spękaniach prześwituje białawy lub czerwonawy miąższ.
Pod kapeluszem hymenofor rurkowaty. Rurki początkowo kremowożółte, potem stają się zielonożółte, oliwkowozielone. Pory kanciaste, szerokie i nierówne. Po uszkodzeniu sinieją.
Trzon tego borowika dorasta do 8 cm wysokości. Jest walcowaty, często zwężający się ku dołowi i nieco wygięty. W górnej części żółty, niżej czerwonawy lub brązowawy, jakby nakrapiany i podłużnie włóknisty.
Miąższ borowika złotoporego początkowo jest jędrny, szybko jednak robi się miękki i wodnisty, szybko się psuje. W kapeluszu koloru kremowego, żółtego, pod skórką różowawy. Uszkodzony najpierw sinieje a po chwili czerwienieje. W trzonie początkowo żółty, potem czerwonobrązowy. Zapach niewyraźny, smak kwaskowaty.
Jak najlepiej ususzyć grzybowe zbiory? Odpowiedź znajdziesz TUTAJ
Gdzie szukać borowików złotoporych?
Wyrastają na ziemi, najczęściej grupowo, w lasach liściastych i mieszanych. Najczęściej można je spotkać w pobliżu dębów, buków i sosen. Pojawiają się od czerwca do listopada. Najczęściej już młode sztuki są zaczerwione. Często też atakuje je inny grzyb, biała pleśń, Hypomyces chysospermus, a takie porażone borowiki nie nadają się już do koszyka.
Czy borowiki złotopore to grzyby jadalne?
Tak, to grzyby jadalne, ale niezbyt cenione przez grzybiarzy i smakoszy. Ciężko znaleźć zdrowe sztuki, a podczas transportu, szybko się przebarwiają i psują. Smak też nie jest najlepszy. Najczęściej używa się ich jako grzyba domieszkowego czyli dodając razem z innymi grzybami do sosu albo zupy.
Skąd czerpać wiedzę o grzybach? Przydadzą się atlasy i wycieczki w teren z kimś kto zna je lepiej.
źródło :
B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.