Dzieżka pomarańczowa
Dzieżka pomarańczowa Aleuria aurantia - barwny grzyb, który wygląda na ziemi jakby ktoś rozrzucił kawałki skórki pomarańczowej.
Atlasy podają, że jest grzybem jadalnym, ale ze względu na cienki, kruchy miąższ a także brak konkretnego smaku i zapachu niewartym większego zainteresowania.
Owocnik dzieżki pomarańczowej początkowo kulisty, później rosnąc wygląda jak nieregularne miseczki, czarki, czasami rozpościera się prawie zupełnie płasko na ziemi. Osiąga rozmiary do 10 cm średnicy. Brzeg ma zwykle pofalowany i nie ma trzonka.
Powierzchnia strony wewnętrznej, płodnej, jest gładka o pięknym żywopomarańczowym kolorze. Strona spodnia matowa, leciutko pilśniowa, jakby omączona, dużo jaśniejsza, nawet biaława.
Miąższ dzieżki jest cienki, kruchy, wodnisty, woskowaty, jasnosiwy. Smak i zapach bardzo niewyraźne. Po ususzeniu i rozdrobnieniu pachnie przyjemniej.
Dzieżki pomarańczowe rosną na nagiej, ubitej, wilgotnej ziemi, w miejscach otwartych, przy drogach, na skrajach lasów, rowów, w parkach, ogrodach, zagajnikach, na cmentarzach. Często na świeżo rozkopanej, wilgotnej glebie, czasami między trawą i bylinami, rzadko na wypaleniskach. Można je spotkać od czerwca do października. Zwykle rosną po kilka, kilkanaście sztuk, stłoczone blisko siebie.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Atlasy podają, że jest grzybem jadalnym, ale ze względu na cienki, kruchy miąższ a także brak konkretnego smaku i zapachu niewartym większego zainteresowania.
Owocnik dzieżki pomarańczowej początkowo kulisty, później rosnąc wygląda jak nieregularne miseczki, czarki, czasami rozpościera się prawie zupełnie płasko na ziemi. Osiąga rozmiary do 10 cm średnicy. Brzeg ma zwykle pofalowany i nie ma trzonka.
Powierzchnia strony wewnętrznej, płodnej, jest gładka o pięknym żywopomarańczowym kolorze. Strona spodnia matowa, leciutko pilśniowa, jakby omączona, dużo jaśniejsza, nawet biaława.
Miąższ dzieżki jest cienki, kruchy, wodnisty, woskowaty, jasnosiwy. Smak i zapach bardzo niewyraźne. Po ususzeniu i rozdrobnieniu pachnie przyjemniej.
Dzieżki pomarańczowe rosną na nagiej, ubitej, wilgotnej ziemi, w miejscach otwartych, przy drogach, na skrajach lasów, rowów, w parkach, ogrodach, zagajnikach, na cmentarzach. Często na świeżo rozkopanej, wilgotnej glebie, czasami między trawą i bylinami, rzadko na wypaleniskach. Można je spotkać od czerwca do października. Zwykle rosną po kilka, kilkanaście sztuk, stłoczone blisko siebie.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.