Gnocchi z borowikami czyli Król ziemniak rządzi !

Ziemniak, pyra, grul, kartofel - bardzo lubię je wszystkie i zdecydowania ziemniaczana jestem Pyza. Niestety, moje Żarłoczki nie podzielają tej moje miłości do ziemniaków gotowanych czy w zupie, ale kluski uwielbiają. Dlatego też wykorzystuję to warzywa na kopytka, kluski śląskie, pyzy, kartacze czy szare kluski i wszyscy są zadowoleni.

Często jednak trudno o dobre ziemniaki, przynajmniej w wielkim mieście. Na moim osiedlowym bazarku króluje Irga chociaż w każdej budce wygląda inaczej. Dopytując o inne gatunki widzę tylko zdziwione spojrzenie handlarzy i słyszę, że wydziwiam. A przecież Polska ponoć ziemniakiem stoi ! I tutaj na wysokości zadania stają niektóre supermarkety, w których można już kupić ziemniaki o konkretnym przeznaczeniu. Wyróżnia się 3 podstawowe typy (wykorzystałam informacje znalezione m.in. na blogach organizatorek konkursu Król ziemniak) :

Typ A - ziemniaki najtwardsze - sałatkowe, do zupy czy smażenia pokrojone w kostkę. Sprawdzają się też doskonale do pieczenia na grillu i gotowania w mundurkach. W zupie nie rozpadną się pozostając w ładnych kawałkach. Typ A to ziemniaki odmiany Venezia, Bellinda, Colette, Belana, Regina.

Typ B - nieco bardziej miękkie - ogólnoużytkowe czyli takie jakie najczęściej podajemy do drugiego dania w postaci gotowanej. Można je smażyć, ale też zrobimy z nich niezłe frytki. Typ B to ziemniaki odmiany Colette, Nandina, Red Sonia, Bellarosa, Ewelina, Rosalind, Georgina, Red Fantasy, Jelly, Irga, Irys, Gala. 

Typ C - mączyste, kleiste, o najbardziej sypkim miąższu po obróbce - na puree, placki, kopytka, kluski czy do zup gdy chcemy żeby rozgotowując się ją zagęściły. Typ C to ziemniaki odmiany Honorata, Centa, Grot, Bzura, Ceza.

Są też odmiany typów pośrednich o właściwościach obu sąsiadujących typów -
ziemniaki typu AB - Viviana, Vineta, Tarpan, Frezja, Agata
ziemniaki typu BC - Augusta, Jurata, Elida, Ibis, Arkadia, Bryza, Janka, Fregata.

Warto pytać sprzedawców o odmianę i jej zalety. Warto czytać informacje na opakowaniach jeśli kupujemy ziemniaki w siatkach żeby wykorzystywać je w celu do jakiego najlepiej się nadają.  

Ponieważ dzisiejszy wpis dołączam do konkursu "Król ziemniak" zaproponowanego przez ChilliBite i Strawberries from Poland to oprócz przepisu musi się w nim znaleźć "lepiej" czyli dwu wersowy rymowany twór. W tej zabawie królem jest ziemniak więc wymyśliłam sobie tak :

Lepiej pyry z Pyzą zjadać
niźli o głupotach gadać 


Na obiad z wykorzystaniem ziemniaków chciałam zrobić coś co dogodziłoby wszystkim domownikom więc padło na kluski. Tyle, że takie małe włoskie kluseczki, w wersji ziemniaczanej bardzo podobne do naszych kopytek. Można te gnocchi modyfikować na różne sposoby, przygotowywać je z różnych składników i każdy rejon Włoch ma swoją regionalną, wyjątkową ich wersję. Powinny być wielkości na jeden mały kęs i mieć rowki na powierzchni rowki żeby lepiej oblepiał je sos. Takie rowki robi się formując kawałki ciasta na widelcu albo specjalnej deseczce. Będąc w Toskanii oczywiście szukałam takiej tak długo aż znalazłam :)   

Gnocchi z sosem borowikowym

czas przygotowania : ok. 60 - 80 minut 
składniki na 3 - 4 porcje :

• GNOCCHI - 500 g ziemniaków, najlepiej odmiany mączystej, u mnie Augusta
• ok. 200 g mąki pszennej typ. 650
• 1 jajko
• 1 - 2 szczypty świeżo mielonej gałki muszkatołowej
• osolony wrzątek do gotowania
• 
  
• SOS - kilka/kilkanaście borowików brunatnych
• 1 łyżka oleju
• 1 płaska łyżka masła
• 1 ząbek czosnku
• 1 nieduża cebulka
• ok. 125 ml śmietanki
• 4 czubate łyżki drobno startego parmigiano reggiano
• do smaku - sól, chili w płatkach, pieprz ziołowy
• natka pietruszki

sposób przygotowania : GNOCCHI - ziemniaki, mniej więcej równej wielkości, umyłam, ale nie obierałam ze skórki. Zalałam w garnku gorącą wodą i gotowałam aż zmiękły - czas zależy od wielkości sztuk. Po ugotowaniu odcedziłam, przelałam zimną wodą i zostawiłam na chwilę aby lekko przestygły - tylko tyle żeby nie poparzyć rąk podczas obierania. Ciepłe pozbawiłam skórki i od razu przecisnęłam  przez praskę. Wbiłam jajko, dosypałam 3/4 przygotowanej mąki i gałkę. Szybko zagniotłam dość miękkie ciasto. Na posypanej resztą mąki stolnicy formowałam z ciasta wałeczki grubości ok. 1 - 2 cm. Nożem pocięłam ja na 1 cm kawałeczki. Te kawałki zsuwałam, delikatnie dociskając dłonią, z mojej nowej deseczki i zaraz wrzucałam partiami do garnka z osoloną, wrzącą wodą. Wystarczy im kilka chwil i gdy wypłyną są gotowe. Wyjęłam je łyżką cedzakową i osączyłam. 

SOS -  gdy ziemniaki na kluski się gotowały przygotowałam sos. Grzyby dokładnie oczyściłam, opłukałam i pokroiłam w ćwierć plasterki, cebulę obrałam. W rondlu rozgrzałam olej, przesmażyłam na nim przekrojony na pół ząbek czosnku i gdy lekko się zrumienił wyłowiłam - miał za zadanie tylko nadać aromat. Do oleju dodałam masło i od razu wsypałam posiekaną cebulę. Gdy się zeszkliła dodałam grzyby - smażyłam kilka chwil aż zaczęły się złocić a następnie podlałam je niewielką ilością wody i dusiłam 5 minut. Wlałam śmietankę, dosypałam połowę parmezanu, wymieszałam dokładnie, doprawiłam do smaku odrobiną soli, mielonymi płatkami chili oraz pieprzem ziołowym. Sos był gotowy gdy się zagotował i zgęstniał.

Gotowe gnocchi wyłożyłam na talerze polewając grzybowym sosem. Posypałam resztą parmezanu i listkami natki pietruszki.