Grzyby gatunkami. Mitrówka półwolna
Mitrówka półwolna Mitrophora semilibera to kuzynka smardza stożkowatego, nazywana także smardzem półwolnym. Jej nazwa nawiązuje do główki, która jest przyrośnięta do trzonu tylko w połowie swojej wysokości a dolna część jest niezrośnięta, wolna. Nie jest też tak smaczna i aromatyczna jak smardze, ale warto jej poszukać i poznać.
To gatunek wiosenny więc próżno już szukać go w czerwcu, ale poczytać o nim i pooglądać tego ładnego grzybka na zdjęciach zawsze można. W moim małym atlasie znajdziecie też inne ciekawe gatunki.
Owocnik mitrówki półwolnej składa się z główki i trzonu. Przypomina zarówno smardzówkę czeską jak i smardza stożkowatego. U smardzówek główka jest przyrośnięta do trzonu tylko na szczycie, u smardza stożkowatego całkowicie zrośnięta z trzonem a w przypadku mitrówki mniej więcej jedna trzecia dolnej części główki pozostaje wolna a górna część jest zrośnięta z trzonem.
Główka mitrówki półwolnej ma wysokość do 8 cm i szerokość do 4 cm. Jest w środku pusta, kształtu dzwonkowatego, stożkowatego, przypomina kapturek z przeważnie lekko szpiczastym szczytem. Zewnętrzna powierzchnia główki pokryta jest warstwą rodzajną i widoczne są na niej głębokie jamki, alweole, utworzone przez pionowe, bardzo wyraźne żeberka, połączone słabo wykształconymi poprzecznymi żebrami. Krawędzie żeberek są ciemnobrązowe, wnętrza jamek jaśniejsze, ochrowe, orzechowe, oliwkowobrązowe.
Trzon mitrówki dorasta do 12 cm wysokości i 3 cm grubości. Jest gruby, walcowaty, nieregularnie cylindryczny, w środku pusty. Z wiekiem zazwyczaj wyraźnie wyższy od główki. Przy lekko szerszej podstawie oraz pod główką podłużnie karbowany. Na powierzchni otrębiasty, pokryty drobniutkimi ziarenkami, jakby omączony. Koloru białego, żółtawego, ochrowego.
Miąższ białawy, bardzo kruchy, cienki i delikatny, woskowaty. Smak i zapach przyjemne, ale słabe.
Mitrówki półwolne rosną w kwietniu i na początku maja. Można je spotkać w lasach liściastych, łęgach, parkach, ogrodach, zaroślach. Lubią miejsca wilgotne.
Mitrówka półwolna to grzyb jadalny i smaczny chociaż nie jest tak ceniony jak smardz stożkowaty czy jadalny. To dość rzadki gatunek, tak jak pozostałe smardzowate, więc jest wpisany na Czerwoną Listę Grzybów Wielkoowocnikowych ze statusem "R"-rzadkie.
Mitrówka półwolna podlega częściowej ochronie - całkowicie chronione są okazy rosnące poza terenem upraw ogrodniczych, prywatnych ogrodów, szkółek leśnych i miejskich terenów zielonych.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie” E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
To gatunek wiosenny więc próżno już szukać go w czerwcu, ale poczytać o nim i pooglądać tego ładnego grzybka na zdjęciach zawsze można. W moim małym atlasie znajdziecie też inne ciekawe gatunki.
Owocnik mitrówki półwolnej składa się z główki i trzonu. Przypomina zarówno smardzówkę czeską jak i smardza stożkowatego. U smardzówek główka jest przyrośnięta do trzonu tylko na szczycie, u smardza stożkowatego całkowicie zrośnięta z trzonem a w przypadku mitrówki mniej więcej jedna trzecia dolnej części główki pozostaje wolna a górna część jest zrośnięta z trzonem.
Główka mitrówki półwolnej ma wysokość do 8 cm i szerokość do 4 cm. Jest w środku pusta, kształtu dzwonkowatego, stożkowatego, przypomina kapturek z przeważnie lekko szpiczastym szczytem. Zewnętrzna powierzchnia główki pokryta jest warstwą rodzajną i widoczne są na niej głębokie jamki, alweole, utworzone przez pionowe, bardzo wyraźne żeberka, połączone słabo wykształconymi poprzecznymi żebrami. Krawędzie żeberek są ciemnobrązowe, wnętrza jamek jaśniejsze, ochrowe, orzechowe, oliwkowobrązowe.
Trzon mitrówki dorasta do 12 cm wysokości i 3 cm grubości. Jest gruby, walcowaty, nieregularnie cylindryczny, w środku pusty. Z wiekiem zazwyczaj wyraźnie wyższy od główki. Przy lekko szerszej podstawie oraz pod główką podłużnie karbowany. Na powierzchni otrębiasty, pokryty drobniutkimi ziarenkami, jakby omączony. Koloru białego, żółtawego, ochrowego.
Miąższ białawy, bardzo kruchy, cienki i delikatny, woskowaty. Smak i zapach przyjemne, ale słabe.
Mitrówki półwolne rosną w kwietniu i na początku maja. Można je spotkać w lasach liściastych, łęgach, parkach, ogrodach, zaroślach. Lubią miejsca wilgotne.
Mitrówka półwolna to grzyb jadalny i smaczny chociaż nie jest tak ceniony jak smardz stożkowaty czy jadalny. To dość rzadki gatunek, tak jak pozostałe smardzowate, więc jest wpisany na Czerwoną Listę Grzybów Wielkoowocnikowych ze statusem "R"-rzadkie.
Mitrówka półwolna podlega częściowej ochronie - całkowicie chronione są okazy rosnące poza terenem upraw ogrodniczych, prywatnych ogrodów, szkółek leśnych i miejskich terenów zielonych.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie” E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
Ciekawy kształt ma ten grzyb :)
OdpowiedzUsuń