Grzyby gatunkami. Okratek australijski
Okratek australijski Clathrus archeri to grzyb, bliski kuzyn sromotnika smrodliwego, który wędruje po świecie po to by zamieszkać z dala od miejsca swojego pochodzenia. Jak wskazuje nazwa gatunek wywodzi się z Australii, ale rozprzestrzenia się śmiało po innych kontynentach. Do Europy trafił prawdopodobnie z roślinami sprowadzanymi do ogrodów botanicznych. Istnieje też teoria, że przywlekli go tu żołnierze podczas I Wojny Światowej. Od lat osiemdziesiątych XX wieku można go już także spotkać w Polsce. Ponieważ jego rozłożone, czerwone ramiona przypominają nieco kielich kwiatowy z długimi płatkami grzyb bywa też nazywany kwiatowcem australijskim.
Ja nie miałam szczęścia jeszcze widzieć go na żywo, ale za to mam szczęście do życzliwych ludzi, którzy dzielą się ze mną zdjęciami swoich znalezisk i dają zgodę na ich udostępnianie w atlasie.
Kilka owocników okratka australijskiego na swoim terenie znalazła Ewa Skowrońska-Gnutek z bloga Kobieta Renesansu a zdjęcia zrobiła Jej córka i współautorka bloga, Aleksandra. Dziewczyny dodały informację, że grzyby wyrosły pod kasztanowcem i strasznie czuć je padliną.
Okratek australijski to grzyb niejadalny i przez odrażający zapach chyba nikomu nawet nie przyjdzie do głowy go próbować. Poza muchami i ślimakami oczywiście.
Owocnik okratka australijskiego ma początkowo formę kulistą albo jajowatą o średnicy do 5 cm i wysokości do 6 cm. Jest przynajmniej częściowo zagłębiony w podłożu. Z wierzchu gładki, szary lub szarobrązowy, pokryty skórzastą osłonką, pod którą kryje się żelatynowy śluz okalający owocnik właściwy. Kiedy błona okrywająca pęka na górze ze środka wyrasta najpierw jasnoczerwone receptaculum w kształcie banana.
Dojrzewając receptaculum, czyli owocnik właściwy, dzieli się na 4-6 ramion, które początkowo zrośnięte na górze i przypominające głowonoga, z czasem rozdzielają się i wyginają na zewnątrz przybierając kształt rozgwiazdy albo kielicha kwiatowego z długimi płatkami. Porowata podstawa pozostaje kremowa lub różowa a koralowo czerwone ramiona dorastają do 15 cm długości. Od strony wewnętrznej pokryte są śluzowatą, cuchnącą, oliwkową masą zarodnikową, z czasem zasychającą i czerniejącą. Od zewnętrznej strony powierzchnia ramion jest jaśniejsza, siatkowato-jamkowata.
Zapach okratka jest bardzo nieprzyjemny, słodki i wręcz wstrętny. Przypomina woń padliny albo odchodów. Aromat zwabia owady i ślimaki, które roznoszą dalej zarodniki grzyba.
Miąższ okratka australijskiego jest kruchy i gąbczasty. Jego struktura przypomina plaster miodu.
Okratki można spotkać od lipca do października. Lubią żyzne podłoże z rozkładającymi się szczątkami drewna. Pojawiają się pojedynczo lub z grupach, w lasach liściastych albo iglastych, parkach, zarośniętych ogrodach, czasami na łąkach.
To grzyby niejadalne.
źródło:
E. Gerhardt „Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik”, KDC 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
M. Snowarski „Atlas grzybów”, Pascal 2005
Ja nie miałam szczęścia jeszcze widzieć go na żywo, ale za to mam szczęście do życzliwych ludzi, którzy dzielą się ze mną zdjęciami swoich znalezisk i dają zgodę na ich udostępnianie w atlasie.
Kilka owocników okratka australijskiego na swoim terenie znalazła Ewa Skowrońska-Gnutek z bloga Kobieta Renesansu a zdjęcia zrobiła Jej córka i współautorka bloga, Aleksandra. Dziewczyny dodały informację, że grzyby wyrosły pod kasztanowcem i strasznie czuć je padliną.
Okratek australijski to grzyb niejadalny i przez odrażający zapach chyba nikomu nawet nie przyjdzie do głowy go próbować. Poza muchami i ślimakami oczywiście.
Owocnik okratka australijskiego ma początkowo formę kulistą albo jajowatą o średnicy do 5 cm i wysokości do 6 cm. Jest przynajmniej częściowo zagłębiony w podłożu. Z wierzchu gładki, szary lub szarobrązowy, pokryty skórzastą osłonką, pod którą kryje się żelatynowy śluz okalający owocnik właściwy. Kiedy błona okrywająca pęka na górze ze środka wyrasta najpierw jasnoczerwone receptaculum w kształcie banana.
Dojrzewając receptaculum, czyli owocnik właściwy, dzieli się na 4-6 ramion, które początkowo zrośnięte na górze i przypominające głowonoga, z czasem rozdzielają się i wyginają na zewnątrz przybierając kształt rozgwiazdy albo kielicha kwiatowego z długimi płatkami. Porowata podstawa pozostaje kremowa lub różowa a koralowo czerwone ramiona dorastają do 15 cm długości. Od strony wewnętrznej pokryte są śluzowatą, cuchnącą, oliwkową masą zarodnikową, z czasem zasychającą i czerniejącą. Od zewnętrznej strony powierzchnia ramion jest jaśniejsza, siatkowato-jamkowata.
Zapach okratka jest bardzo nieprzyjemny, słodki i wręcz wstrętny. Przypomina woń padliny albo odchodów. Aromat zwabia owady i ślimaki, które roznoszą dalej zarodniki grzyba.
Miąższ okratka australijskiego jest kruchy i gąbczasty. Jego struktura przypomina plaster miodu.
Okratki można spotkać od lipca do października. Lubią żyzne podłoże z rozkładającymi się szczątkami drewna. Pojawiają się pojedynczo lub z grupach, w lasach liściastych albo iglastych, parkach, zarośniętych ogrodach, czasami na łąkach.
To grzyby niejadalne.
źródło:
E. Gerhardt „Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik”, KDC 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
M. Snowarski „Atlas grzybów”, Pascal 2005
Okratka australijskiego znaleźliśmy w miesiąc temu w Brennej.
OdpowiedzUsuńMyślałam, że to kurze łapki, coś nieżywego, mięso.
Ucieszyłam się, że to grzyb :)
Zdiecie z opisem dopełnia całości choć go nie widziałaś organoleptycznie. Świetny tekst.
OdpowiedzUsuń