Grzyby gatunkami. Piestrzyca kędzierzawa
Piestrzyca kędzierzawa Helvella crispa jest grzybem jadalnym, ale właściwie nie ma ani smaku ani zapachu, tylko kruchy i cienki miąższ więc nie warto jej zbierać. Ale warto ją poznać bo ciekawy świat grzybów to nie tylko te gatunki, które najchętniej zjadamy.
Co do jadalności tego gatunku zdania są podzielone. Część źródeł podaje, że jest to grzyb jadalny, inne że nie. Zgodność jest w kwestii tego, że jeśli ktoś koniecznie chce skonsumować to powinien najpierw dobrze go obgotować. Tylko czy warto wkładać go do koszyka a potem próbować skoro jest tyle innych, smacznych grzybów?
Owocnik piestrzycy kędzierzawej może mieć nawet 15 cm wysokości, z czego 10 przypada na trzon. Całość dość cienka i krucha, koloru białawego.
Kapelusz jest kędzierzawy i ma nieregularne klapy, brzegi raczej wolne, ale czasami zrośnięte z trzonem. Kształtem czasami przypomina siodło. Strona zewnętrzna, rodzajna biaława lub bladożółta. Strona wewnętrzna jasnożółta lub brązowawa.
Trzon piestrzycy kędzierzawej jest nieregularnie walcowaty, głęboko wzdłużnie żeberkowany, z podłużnymi jamkami. Pośrodku zgrubiały a cieńszy ku dołowi, komorowato pusty w środku. Koloru białawego
Miąższ kruchy, biało-wodnisty. W kapeluszu bardziej łamliwy, w trzonie elastyczniejszy, nieco łykowaty. Zapach i smak niewyraźne. Stare owocniki mają mdlący, słodki zapach.
Grzyb w różnych atlasach określany jako jadalny lub nie.
Piestrzyce kędzierzawe wyrastają od lipca do października. zwykle pojedynczo lub w małych grupkach. Można je spotkać w lasach liściastych, przy leśnych drogach, w zaroślach, między resztkami roślin. Rzadko pojawiają się też w lasach iglastych. To saprofity rosnące na ziemi.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
Co do jadalności tego gatunku zdania są podzielone. Część źródeł podaje, że jest to grzyb jadalny, inne że nie. Zgodność jest w kwestii tego, że jeśli ktoś koniecznie chce skonsumować to powinien najpierw dobrze go obgotować. Tylko czy warto wkładać go do koszyka a potem próbować skoro jest tyle innych, smacznych grzybów?
Owocnik piestrzycy kędzierzawej może mieć nawet 15 cm wysokości, z czego 10 przypada na trzon. Całość dość cienka i krucha, koloru białawego.
Kapelusz jest kędzierzawy i ma nieregularne klapy, brzegi raczej wolne, ale czasami zrośnięte z trzonem. Kształtem czasami przypomina siodło. Strona zewnętrzna, rodzajna biaława lub bladożółta. Strona wewnętrzna jasnożółta lub brązowawa.
Trzon piestrzycy kędzierzawej jest nieregularnie walcowaty, głęboko wzdłużnie żeberkowany, z podłużnymi jamkami. Pośrodku zgrubiały a cieńszy ku dołowi, komorowato pusty w środku. Koloru białawego
Miąższ kruchy, biało-wodnisty. W kapeluszu bardziej łamliwy, w trzonie elastyczniejszy, nieco łykowaty. Zapach i smak niewyraźne. Stare owocniki mają mdlący, słodki zapach.
Grzyb w różnych atlasach określany jako jadalny lub nie.
Piestrzyce kędzierzawe wyrastają od lipca do października. zwykle pojedynczo lub w małych grupkach. Można je spotkać w lasach liściastych, przy leśnych drogach, w zaroślach, między resztkami roślin. Rzadko pojawiają się też w lasach iglastych. To saprofity rosnące na ziemi.
źródło : B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.