Grzyby gatunkami. Żagwica listkowata
Żagwicę listkowatą Grifola frondosa pierwszy raz zobaczyłam na żywo na Podlasiu, niedaleko Białowieży. Ten rzadki grzyb jest chroniony zarówno w Polsce jak i w wielu krajach Europy. W naszych lasach może pojawiać się właśnie teraz, we wrześniu, zwykle pod starymi dębami. To gatunek bardzo ceniony w medycynie. Na Dalekim Wschodzie żagwica listkowata jest znana pod nazwą grzyb maitake.
Żagwica listkowata znajduje się na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowych ze statusem "V" - gatunek zagrożony wymarciem. W Polsce jest objęta ochroną częściową czyli chronione są stanowiska naturalne.
Żagwica listkowata to kolejny gatunek w moim atlasie grzybów. Inne jej nazwy to huba siedź, huba listkowata, żagiew krzaczasta, żagiew gałęzista, wielogłówka listkowata, żagiew cykoriokształtna.
Jak wygląda żagwica listkowata?
Owocnik żagwicy listkowatej w formie przypomina kulisty, silnie rozgałęziony krzaczek z dużymi liśćmi lub wielopłatkowy, złożony kwiat. Osiąga średnicę do 60 cm i wagę nawet 10 kg. Trzon przypomina pień i gałęzie krzewu. Spłaszczone mocno odgałęzienia zakończone są płaskimi kapeluszami.
Kapelusze są spłaszczone, grubości do 1 cm, półokrągłe, językowate, szerokości do 10 cm.. Wyrastają z odgałęzień bokiem. Są koloru orzechowego, szarooliwkowego, szarobrązowego, beżowego, bliżej trzonu jaśniejsze. Wysychając ciemnieją stając się ciemnobrązowe, purpurowobrązowe. Powierzchnia szorstka, nierówna, lekko kosmkowata i ziarnista, promieniście pomarszczona. Brzeg cienki, falisty, nierówny. Przy silniejszym wietrze kapelusze na elastycznych trzonkach falują i uderzają o siebie grzechocząc.
Pod spodem hymenofor rurkowaty. Rurki w jednej warstwie, dług. do 3 mm, zbiegające mocno na trzon. Koloru białego, białawego, z postrzępionymi brzegami. Z wiekiem nieco ciemnieją stając się brudnokremowe. Pory koloru rurek. Lekko kanciaste lub okrągławe. Pod kapeluszami drobniejsze, te zbiegające na trzon nieco większe i labiryntowate.
Na koniec dnia przeczytaj dzieciom bajkę o leśnych duszkach! Na pewno im się spodoba.
Trzon żagwicy listkowatej mało widoczny spod kapeluszy. Ustawiony centralnie, ale nieregularny i wielokrotnie rozgałęziony na wielu poziomach grzyba. Koloru białawego. U podstawy może być zagłębiona w ziemi zbita bryła, tzw. pseudosklerota, która jest prawdopodobnie przetrwalnikiem grzyba.
Miąższ żagwicy listkowatej jest biały, niezmienny po uszkodzeniu. Mięsisty, jakby skórzasty. Za młodu elastyczny, kruchy, z wiekiem łykowaty. Zapach przyjemny, aromatycznie grzybowy. Smak łagodny i przyjemny, u starszych owocników nieco drażniący i ostry.
Gdzie rośnie żagwica listkowata?
To bardzo rzadki grzyb, nie tylko w Polsce, ale też w całej Europy. Można ją spotkać od sierpnia do października, w lasach liściastych i mieszanych. Rośnie na korzeniach drzew więc pojawia się u podstawy dużych drzew liściastych, przeważnie dębów, ale też pod bukami, kasztanami jadalnymi i jesionami. Rośnie jako pojedynczy krzaczek lub w grupie kilku owocników. Często wyrasta w tym samym miejscu przez wiele lat.
Jak suszyć zebrane grzyby?
Czy to grzyb jadalny?
Tak. Jadalne są młode owocniki żagwicy listkowatej. Starsze grzyby są łykowate i niesmaczne. Znane są liczne właściwości lecznicze tego grzyba, cenionego głównie w medycynie Dalekiego Wschodu. Zawiera substancje regulujące ciśnienie krwi, poziom glukozy, insuliny i złego cholesterol, zmniejszające namnażanie się wirusów. Wspomaga walkę z otyłością, jest składnikiem leków stosowanych w terapii leczenia raka i AIDS.
Żagwica jest z powodzeniem uprawiana przemysłowo i wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym. Produkuje się leki i parafarmaceutyki z wyciągiem z maitake albo sproszkowanym owocnikiem. Świeże owocniki z upraw dostępne są czasami w sprzedaży, przeważnie w sklepach internetowych specjalizujących się w sprzedaży warzyw, owoców i grzybów. Czasami wyhodowane żagwice można dostać na niektórych targowiskach.
W środowisku naturalnym żagwica listkowata jest groźnym pasożytem drzew. Powoduje bardzo intensywną, białą zgniliznę drewna.
źródło :
B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Żagwica listkowata znajduje się na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowych ze statusem "V" - gatunek zagrożony wymarciem. W Polsce jest objęta ochroną częściową czyli chronione są stanowiska naturalne.
Żagwica listkowata to kolejny gatunek w moim atlasie grzybów. Inne jej nazwy to huba siedź, huba listkowata, żagiew krzaczasta, żagiew gałęzista, wielogłówka listkowata, żagiew cykoriokształtna.
Jak wygląda żagwica listkowata?
Owocnik żagwicy listkowatej w formie przypomina kulisty, silnie rozgałęziony krzaczek z dużymi liśćmi lub wielopłatkowy, złożony kwiat. Osiąga średnicę do 60 cm i wagę nawet 10 kg. Trzon przypomina pień i gałęzie krzewu. Spłaszczone mocno odgałęzienia zakończone są płaskimi kapeluszami.
Kapelusze są spłaszczone, grubości do 1 cm, półokrągłe, językowate, szerokości do 10 cm.. Wyrastają z odgałęzień bokiem. Są koloru orzechowego, szarooliwkowego, szarobrązowego, beżowego, bliżej trzonu jaśniejsze. Wysychając ciemnieją stając się ciemnobrązowe, purpurowobrązowe. Powierzchnia szorstka, nierówna, lekko kosmkowata i ziarnista, promieniście pomarszczona. Brzeg cienki, falisty, nierówny. Przy silniejszym wietrze kapelusze na elastycznych trzonkach falują i uderzają o siebie grzechocząc.
Pod spodem hymenofor rurkowaty. Rurki w jednej warstwie, dług. do 3 mm, zbiegające mocno na trzon. Koloru białego, białawego, z postrzępionymi brzegami. Z wiekiem nieco ciemnieją stając się brudnokremowe. Pory koloru rurek. Lekko kanciaste lub okrągławe. Pod kapeluszami drobniejsze, te zbiegające na trzon nieco większe i labiryntowate.
Na koniec dnia przeczytaj dzieciom bajkę o leśnych duszkach! Na pewno im się spodoba.
Trzon żagwicy listkowatej mało widoczny spod kapeluszy. Ustawiony centralnie, ale nieregularny i wielokrotnie rozgałęziony na wielu poziomach grzyba. Koloru białawego. U podstawy może być zagłębiona w ziemi zbita bryła, tzw. pseudosklerota, która jest prawdopodobnie przetrwalnikiem grzyba.
Miąższ żagwicy listkowatej jest biały, niezmienny po uszkodzeniu. Mięsisty, jakby skórzasty. Za młodu elastyczny, kruchy, z wiekiem łykowaty. Zapach przyjemny, aromatycznie grzybowy. Smak łagodny i przyjemny, u starszych owocników nieco drażniący i ostry.
Gdzie rośnie żagwica listkowata?
To bardzo rzadki grzyb, nie tylko w Polsce, ale też w całej Europy. Można ją spotkać od sierpnia do października, w lasach liściastych i mieszanych. Rośnie na korzeniach drzew więc pojawia się u podstawy dużych drzew liściastych, przeważnie dębów, ale też pod bukami, kasztanami jadalnymi i jesionami. Rośnie jako pojedynczy krzaczek lub w grupie kilku owocników. Często wyrasta w tym samym miejscu przez wiele lat.
Jak suszyć zebrane grzyby?
Czy to grzyb jadalny?
Tak. Jadalne są młode owocniki żagwicy listkowatej. Starsze grzyby są łykowate i niesmaczne. Znane są liczne właściwości lecznicze tego grzyba, cenionego głównie w medycynie Dalekiego Wschodu. Zawiera substancje regulujące ciśnienie krwi, poziom glukozy, insuliny i złego cholesterol, zmniejszające namnażanie się wirusów. Wspomaga walkę z otyłością, jest składnikiem leków stosowanych w terapii leczenia raka i AIDS.
Żagwica jest z powodzeniem uprawiana przemysłowo i wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym. Produkuje się leki i parafarmaceutyki z wyciągiem z maitake albo sproszkowanym owocnikiem. Świeże owocniki z upraw dostępne są czasami w sprzedaży, przeważnie w sklepach internetowych specjalizujących się w sprzedaży warzyw, owoców i grzybów. Czasami wyhodowane żagwice można dostać na niektórych targowiskach.
W środowisku naturalnym żagwica listkowata jest groźnym pasożytem drzew. Powoduje bardzo intensywną, białą zgniliznę drewna.
źródło :
B. Gumińska, W. Wojewoda „Grzyby i ich oznaczanie”
M. Fluck „Atlas grzybów. Oznaczanie, zbiór, użytkowanie”
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006
P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.