Złóż życzenia Smacznej Pyzie!

Czy jestem aż tak zdesperowana żeby publicznie, na blogu, domagać się składania życzeń? Nie śmiejcie się, proszę. Starzeję się nieuchronnie i to ostatnie moje urodziny przez 50-tką czyli przed zmianą kodu na 5 z przodu. 

Dzisiaj kończę 49 lat i czekam na same dobre życzenia!

Nigdy, no może poza 18-stymi urodzinami, nie obchodziłam urodzin w żaden specjalnie uroczysty sposób. Osiemnastka była huczna. Impreza całonocna, na kilkadziesiąt osób w dwupokojowym mieszkaniu, bez kropli alkoholu, za to ze śpiewaniem do rana. Działo się!

Teraz czasami są goście, czasami spędzam ten dzień w samotności i wcale nie na smutno. Zdarzyło się do prawda kilka razy, że telefon milczał i nawet najbliżsi zapomnieli. Było przykro, były łzy, ale życie toczyło się dalej bez względu na mój wiek. Czasami były też fajerwerki, i to niespodziewane, kiedy urodziny wypadły podczas weekendu spędzanego ze znajomymi lub na jakiejś zupełnie nie związanej ze mną imprezie. Tak to w życiu bywa. Nigdy  nie było u mnie, u nas, w domu zwyczaju dawania wielkich prezentów i nie oczekuję takich, bo nie wielkość czy wartość prezentu jest ważna. Cieszę się bardziej z pamięci i z miłych drobiazgów.

Chyba nigdy nie miałam problemów z tym, że kolejny rok niosę na grzbiecie. Czuję się czasami staro, ale mam do tego prawo. To wynik zawirowań życiowych i chwilowych pesymistycznych myśli a nie daty w dowodzie. Dzisiaj, skoro jednak piszę o tych urodzinach, wychodzi na to, że być może z psychologicznego punktu widzenia pewnie jakiś problem jest. Czy jest na sali psycholog?!

Sama sobie życzę dzisiaj zdrowia, bo bez niego nie cieszą żadne luksusy. Chciałabym też odwiedzić jeszcze w życiu kilka miejsc, spędzić wiele fajnych chwil z ciekawymi i wesołymi ludźmi. Chciałabym mieć więcej energii, choćby tej do prowadzenia bloga. Chciałabym być szczęśliwa, tak zwyczajnie i normalnie. I życzcie mi aby to się ziściło. Nic wielkiego, żeby tak po prostu było dobrze.