Grzyby gatunkami. Pieprznik trąbkowy i pieprznik żółtawy - trąbki

Pieprzniki trąbkowe Cantharellus tubaeformis i Pieprzniki żółtawe Cantharellus tubaeformis var.lutescens popularnie nazywane są trąbkami. U siebie na Mazowszu ich nie spotkałam, ale pokazała mi je koleżanka kiedy kilka lat temu byłam na Orawie. Nie są duże, ale kiedy się już pojawią to często można je po prostu kosić. Trąbki należą do tej samej rodziny co popularne kurki i kiedyś gdzieś czytałam, że nazywane są też łosiowymi grzybami. Może jakieś łosie wyjątkowo je lubią ?

Moje dania z pieprznikami trąbkowymi :
- Krupnik z grzybkiem
- Zimowy kapuśniak z trąbkami
- Sałatka ryżowa z tuńczykiem i trąbkami

Kapelusze pieprzników trąbkowych dorastają do 6 cm średnicy. Są cienkie, z lejkowatym wgłębieniem niekoniecznie dokładnie na środku. Koloru żółtobrązowego, żółtawoszarego, szarobrązowego lub oliwkowobrązowego. Młode owocniki mają brzeg podwinięty, u starszych jest powyginany, falisty i często płatowato postrzępiony. Powierzchnia przeważnie pokryta wrośniętymi brązowymi łuseczkami.

Od spodu kapelusze trąbek mają płytkie listewki wyglądające jak żyłki, które zbiegają na trzon. Listewki podłużne są długie, wyraźne, grubsze i połączone cieńszymi poprzecznymi. Mają kolor brudnoszary, czasami wyglądają jak oszronione.

Trzon wysoki do 6 cm jest w górnej części szarawy, u dołu ochrowożółty. Zwykle nieregularnie walcowaty, często powyginany, rurkowaty, pusty w środku. Szczególnie w starszych, dobrze wykształconych owocnikach widać jak lejek ze środka kapelusza przechodzi właśnie w pusty środek trzonu tworząc jakby długą trąbkę i stąd popularna nazwa.

Miąższ cienki, szarawobiały, włóknisty, trochę łykowaty. Smak łagodny, przyjemny. Zapach niewyraźny, czasami nieco ziemisty, jakby stęchły.

Pieprzniki trąbkowe wyrastają od lipca do listopada. Pojawiają się gromadnie w lasach iglastych, pod świerkami albo sosnami, rzadziej w liściastych i wtedy przeważnie pod bukami. Lubią miejsca wilgotne, porośnięte mchem, często przy ściętych pniach.

Pieprzniki trąbkowe to bardzo smaczne grzyby jadalne. Można je gotować, dusić, smażyć, marynować a nawet suszyć. Są delikatne i nie spotkałam się z tym żeby miały lokatorów. Ponieważ rosną w wielkich grupach więc mimo niewielkich rozmiarów można szybko nazbierać ich sporą ilość i to właściwie nie ruszając się z miejsca.

Pieprzniki żółtawe Cantharellus tubaeformis var.lutescens mają intensywniejszy żółty kolor, trzon aż lśniący chromowożółtym kolorem. Istnieje jeszcze bardzo podobna odmiana pieprznika, bez polskiej nazwy, Cantharellus xanthopus, która wyróżnia się intensywnym słodkawym, mirabelkowym zapachem. Wszystkie trzy rosną w podobnym środowisku i czasie, są jednakowo jadalne więc nie mam obawy, że je pomylimy i zatrujemy się. 

źródło : P.Skoubla "Wielki atlas grzybów", Elipsa, Poznań 2007 
B. Gumińska i W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie" 
E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006