Grzyby gatunkami. Czareczka czarniutka. Uszko czarne

Czareczka czarniutka Pseudoplectania nigrella ze względu na swoje niewielkie rozmiary i czarny kolor nie jest tak łatwo dostrzegalna jak czarka austriacka. Ale jest równie piękna i warto się za nią rozejrzeć. To grzyb, którego większość osób nie spostrzeże nawet patrząc pod nogi a poza tym nie nadaje się do gara więc po co sobie zawracać głowę szukaniem takiego czegoś? Ano dlatego żeby lepiej poznać świat grzybów i jego przedstawicieli, i nauczyć się czegoś nowego. Grzybnięci zrozumieją o czym mówię. 

Zajrzyj do mojego małego atlasu grzybów i sprawdź czy spotkałeś je już na swojej drodze

Owocnik czareczki ma kształt okrągławej miseczki lub kubeczka usadowionego bezpośrednio na ziemi. Nie ma trzonu. Młode czareczki są półkuliste, z wiekiem często wypłaszczają się i stają mniej regularne w kształcie. Dorastają do ok. 3 cm średnicy.


Brzeg owocnika czareczki czarniutkiej jest nierówny, czasami popękany przy krawędzi a nawet postrzępiony. Warstwa zewnętrzna, spodnia, jest matowa, szaroczarna i lekko filcowata ze względy na delikatne owłosienie. Warstwa wewnętrzna, zarodnikonośna, początkowo czarna, gładka i lśniąca, z wiekiem owocnika matowieje, marszczy się i robi żyłowana.

Miąższ tej czareczki jest szarawy, stosunkowo gruby, chrząstkowaty i elastyczny. Smak i zapach niewyczuwalne.

Czareczki czarniutkie są grzybami niejadalnymi.

Czareczki czarniutkie możemy spotkać od lutego do maja w lasach iglastych pod sosnami, świerkami. Wyrastają pozornie na ziemi a w rzeczywistości na butwiejących resztach drewna. Lubią miejsca słoneczne i mszyste.. Rosną w grupach, czasami bardzo licznych, rzadko pojedynczo.


opr. na podstawie : E. Gerhardt - Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik – 2006