Grzyby gatunkami. Kielonka błyszcząca
Kielonka błyszcząca Caloscypha fulgens jest jednym z pierwszych wiosennych grzybów i moją ostatnią zdobyczą, którą z ogromną przyjemnością umieszczam w swoim atlasie. To niewielki, niepozorny grzybek, ale nie co pomylenia z jakimś innym gatunkiem ze względu na swoje jaskrawe ubarwienie. Trudnością może być tylko dostrzeżenie go między zeszłorocznymi liśćmi bo owocniki kielonki są naprawdę małe.
Kielonka jest grzybem rzadkim. Gatunek znajduje się na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowych ze statusem "R" - rzadkie
Kielonka dorobiła się swojego przydomka "błyszcząca", bo rzeczywiście błyszczy pośród ściółki. Kilka dni temu, podczas leśnego spaceru, jedna błysnęła mi spod liścia i dopiero kiedy się nad nią nachyliłam odkryłam, że wokół jest podobnych kielonek mnóstwo. Gdyby jednak nie ta jedna, większa i bardziej odsłonięta to wcale bym ich nie zauważyła, a to piękne grzyby.
Z obserwacji wynika, że kielonki lubią takie same stanowiska co smardzowate więc mogą być wskazówką, że troszkę później, właśnie w tych samych miejscach, pojawią się smardzówki czeskie lub smardze.
Owocnik kielonki ma zazwyczaj od 0,5 do 5 cm średnicy, ale te które do tej pory widziałam oscylowały wokół dolnej granicy. Ich wysokość dochodzi do 1,5 cm. Początkowo młody owocnik jest kulisty z otworkiem na górze. Z wiekiem tworzy raczej nieregularny pucharek, miseczkę i dojrzewając rozkłada się przyjmując formę talerzyka. Brzeg u starszych osobników bywa często popękany.
Kielonka rośnie przeważnie bezpośrednio na ziemi, rzadko ma bardzo krótki trzonek. Do podłoża przyczepiona jest wiązką niebiesko-zielonych jakby korzonków, fragmentów grzybni. Warstwa wewnętrzna owocnika, warstwa rodzajna, jest gładka, w kolorze jaskrawożółtym, pomarańczowym, z wiekiem z zielono niebieskimi kropkami i przebarwieniami. Warstwa zewnętrzna, ma fakturę chropowatą, jakby oprószona, koloru niebieskiego, niebieskozielonego, z wiekiem kolor zanika, "wyciera się".
Miąższ kielonki jest cienki, bardzo kruchy, woskowaty. Koloru białego. Smak bardzo niewyraźny. Zapach niektórzy określają jako karbolowy.
Kielonki to grzyby niejadalne, ale nie mam informacji czy są toksyczne. Zresztą są zbyt małe żeby je zbierać.
Kielonki wyrastają pojedynczo lub w rozproszonych grupach. Często bardzo licznie. Można je spotkać od marca do maja (czasami nawet do lipca) w lasach iglastych i liściastych, w miejscach dość widnych. Widywano je też w miejscach podmokłych. Ja swoje pierwsze kielonki znalazłam na zboczu nasypu kolejowego i na jego koronie pośród kamieni.
źródło:
M. Kozłowski "Informator Turystczno-Przyrodniczy - Warmia i Mazury. Grzyby" wersja internetowa
Kielonka jest grzybem rzadkim. Gatunek znajduje się na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowych ze statusem "R" - rzadkie
Kielonka dorobiła się swojego przydomka "błyszcząca", bo rzeczywiście błyszczy pośród ściółki. Kilka dni temu, podczas leśnego spaceru, jedna błysnęła mi spod liścia i dopiero kiedy się nad nią nachyliłam odkryłam, że wokół jest podobnych kielonek mnóstwo. Gdyby jednak nie ta jedna, większa i bardziej odsłonięta to wcale bym ich nie zauważyła, a to piękne grzyby.
Z obserwacji wynika, że kielonki lubią takie same stanowiska co smardzowate więc mogą być wskazówką, że troszkę później, właśnie w tych samych miejscach, pojawią się smardzówki czeskie lub smardze.
Owocnik kielonki ma zazwyczaj od 0,5 do 5 cm średnicy, ale te które do tej pory widziałam oscylowały wokół dolnej granicy. Ich wysokość dochodzi do 1,5 cm. Początkowo młody owocnik jest kulisty z otworkiem na górze. Z wiekiem tworzy raczej nieregularny pucharek, miseczkę i dojrzewając rozkłada się przyjmując formę talerzyka. Brzeg u starszych osobników bywa często popękany.
Kielonka rośnie przeważnie bezpośrednio na ziemi, rzadko ma bardzo krótki trzonek. Do podłoża przyczepiona jest wiązką niebiesko-zielonych jakby korzonków, fragmentów grzybni. Warstwa wewnętrzna owocnika, warstwa rodzajna, jest gładka, w kolorze jaskrawożółtym, pomarańczowym, z wiekiem z zielono niebieskimi kropkami i przebarwieniami. Warstwa zewnętrzna, ma fakturę chropowatą, jakby oprószona, koloru niebieskiego, niebieskozielonego, z wiekiem kolor zanika, "wyciera się".
Miąższ kielonki jest cienki, bardzo kruchy, woskowaty. Koloru białego. Smak bardzo niewyraźny. Zapach niektórzy określają jako karbolowy.
Kielonki to grzyby niejadalne, ale nie mam informacji czy są toksyczne. Zresztą są zbyt małe żeby je zbierać.
Kielonki wyrastają pojedynczo lub w rozproszonych grupach. Często bardzo licznie. Można je spotkać od marca do maja (czasami nawet do lipca) w lasach iglastych i liściastych, w miejscach dość widnych. Widywano je też w miejscach podmokłych. Ja swoje pierwsze kielonki znalazłam na zboczu nasypu kolejowego i na jego koronie pośród kamieni.
źródło:
M. Kozłowski "Informator Turystczno-Przyrodniczy - Warmia i Mazury. Grzyby" wersja internetowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.