Tradycyjna konfitura z płatków róży

Wydaje mi się, że każdy zna zapach i smak konfitury z płatków róży bo używa się jej w dobrych cukierniach jako nadzienia do pączków lub mazurków wielkanocnych. Jest pachnąca i ma niezwykły smak. To ekskluzywny produkt, a jego wykonanie wymaga dużej cierpliwości, mimo że nie smaży się jej godzinami. Jednak jest warta wysiłku więc kiedy Iwonka zaoferowała mi przywiezienie płatków róży, zebranych o poranku z dala od miasta, skorzystałam natychmiast. 

Z owoców dzikiej róży robię pyszną nalewkę

Wszystkie róże mają jadalne płatki. Ale nie wszystkie pachną intensywnie i równie ładnie. Poza tym róże ogrodowe/parkowe są zwykle pryskane środkami chemicznymi co je dyskwalifikuje jako produkt do obróbki kulinarnej. Na konfitury najbardziej nadają się płatki pachnącej róży japońskiej, nazywanej pomarszczoną lub fałdzistolistną, takiej jak na zdjęciach. Oczywiście zbiera się je z dala od ruchliwych arterii i zakładów przemysłowych.

Żeby zrobić konfitury z płatków róży oprócz cierpliwości potrzebnych jest też kilka rzeczy. Małe nożyczki przydadzą się do przystrzyżenia płatków - można odrywać je palcami, ale nożyczki zdecydowanie ułatwiają zadanie. Potrzebujecie też makutry i drewnianej pałki do ucierania. Makutra to kamionkowa misa o rowkowanej powierzchni wewnątrz. To tradycyjny przepis na zrobienie takiej konfitury przy wykorzystaniu tradycyjnych przedmiotów. Jeśli nie macie makutry zapytajcie o nią Babcię albo starszą panią sąsiadkę - będą wiedziały o co prosicie.

Konfitura różana z płatków, ucierana w makutrze

czas przygotowania:  ok. 2-3 godzin
składniki na 5 słoiczków poj. 150ml:

• 400 g płatków róży
• 600-800 g drobnego cukru 
• sok z 1 dużej cytryny

Jak zrobić konfitury z płatków róży?

Płatki róży zbieramy w suchy, letni dzień po suchej nocy. Powinny  być suche. Już w trakcie zrywania, albo zaraz po przyniesieniu ich do domu, małymi nożyczkami obcinamy białe końcówki płatków. Bywają gorzkawe, a poza tym są dość twarde i ciężko je później dobrze rozetrzeć. Przebieranie płatków podczas przycinania pozwala też pozbyć się ewentualnych dzikich gości przyniesionych w krzewów.

Przystrzyżone płatki zważyłam. Naszykowałam 2 razy więcej cukru niż ważyły płatki. Możecie użyć nieco mniej cukru, ale pamiętajcie, że to on konserwuje konfitury. Wzięłam makutrę i postawiłam ją sobie na udach, a właściwie między nimi, tak abym mogła mocno ją trzymać. Wsypywałam po trochu płatków, cukru i ucierałam pałką. Płatki rozcierane między ostrymi kryształkami cukru a rowkami makutry szybko zmniejszają objętość i miękną zamieniając się w papkę. Zdziwicie się jak niewiele konfitury powstanie w wiadra płatków...

Po wsypaniu wszystkich składników do makutry ucierałam wszystko dalej. Intensywne ucieranie trwa przynajmniej 30 minut i dłużej więc nawet zmieniając ręce szybko poczujecie zmęczenie. Nie zniechęcajcie się jednak bo płatki i cukier muszą być dobrze roztarte. Przygotujcie się też na odgniotki od pałki na dłoniach, to cena za prawdziwe cudo jakie stworzycie. Gotowa konfitura powinna być dość gładka, a po spróbowaniu cukier nie powinien chrzęścić w zębach.

Gdzieś po 20-stu minutach ucierania dolałam sok wyciśnięty z cytryny i ucierałam dalej. Gotową konfiturę przełożyłam do wyparzonych słoiczków. Brzegi i wewnętrzną stronę nakrętek przetarłam wacikiem nasączonym spirytusem 96%. Można też wyciąć z pergaminu krążki pasujące wielkością do średnicy słoików, zanurzyć je w spirytusie, a następnie położyć wewnątrz słoika na powierzchni konfitury. Ja tak nie zrobiłam, zakręciłam tylko słoiki. Nie pasteryzowałam.

Takie konfitury przechowuje się w ciemnym, chłodnym miejscu. Duża ilość cukru zakonserwuje płatki na kilka miesięcy.