Grzyby gatunkami. Pępowniczka dzwonkowata
Pępowniczka dzwonkowata Xeromphalina campanella to uroczy, mały grzybek rosnący zwykle w dużych koloniach. Dzięki takiemu darniowatemu porastaniu pniaków drzew iglastych jest trudny do pomylenia z innymi gatunkami. Poniższe zdjęcia pępowniczek zrobiłam na Orawie podczas majówki.
Inne nazwy pępowniczki dzwonkowatej to: pniakówka dzwonkowata lub bedłka dzwoneczkowata.
Zajrzyj do mojego atlasu grzybów i sprawdź czy znasz przedstawione tam gatunki grzybów.
Jak wygląda pępowniczka dzwonkowata? J
Kapelusz pępowniczki dzwonkowatej dorasta do 2,5 cm średnicy. Ma kształt dzwonkowaty lub dzwonkowato półkulisty z pępkowym wgłębieniem na środku. Brzeg cienki, prążkowany, z widocznie prześwitującymi blaszkami. Kapelusz jest higrofaniczny czyli nasiąka łatwo wodą i zmienia wtedy nieco kolor. Powierzchnia kapelusza gładka, sucha, koloru żółtawego, beżowopomarańczowego, pomarańczowobrązowego.
Od spodu kapelusza hymenofor blaszkowaty. Blaszki szeroko rozstawione i różnej długości, łączone poprzecznie drobnymi żyłkami - anastomozami. Łukowato zbiegające na trzon. Takiego samego koloru jak kapelusz albo odrobinę jaśniejsze. Wysyp zarodników biały.
Trzon pępowniczki dzwonkowatej ma wysokość do 1,5 cm i grubość 0,1 cm. U młodych owocników jest żółtawy, pełny w środku. Z wiekiem ciemnieje stając się brunatny, czerwonobrunatny, i pusty w środku. W dolnej części na powierzchni pokryty ciemnymi strzępkami grzybni.
Miąższ biały, białawy, niezmienny. W kapeluszy cienki, higrofaniczny. W trzonie twardszy, łykowaty. Zapach i smak słabo wyczuwalne, łagodne.
Gdzie i kiedy szukać pępowniczki dzwonkowatej?
Pępowniczki dzwonowate najczęściej rosną od marca do września, ale przy łagodnych warunkach można ją spotkać w ciągu całego roku, nawet zimą. Spotkacie ją w różnych typach lasów i w parkach. Pępowniczka dzwonkowata rośnie na pniakach drzew iglastych, leżących gałęziach, obrastając je czasami ze wszystkich stron całymi koloniami liczących dziesiątki a nawet setki sztuk. Szukajcie jej na terenach górskich i podgórskich, na niżu jest rzadka.
Czy pępowniczka dzwonkowata to grzyb jadalny?
Polskie i europejskie atlasy podają, że to grzyb niejadalny. Jednak w Meksyku i Hongkongu podobno się je jada. Nie znalazłam doniesień na temat toksyczności tego gatunku.
źródło:
B. Gumińska, W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie", PWRiL, Warszawa 1985
E. Gerhardt "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik", KDC, Warszawa 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
Inne nazwy pępowniczki dzwonkowatej to: pniakówka dzwonkowata lub bedłka dzwoneczkowata.
Zajrzyj do mojego atlasu grzybów i sprawdź czy znasz przedstawione tam gatunki grzybów.
Jak wygląda pępowniczka dzwonkowata? J
Kapelusz pępowniczki dzwonkowatej dorasta do 2,5 cm średnicy. Ma kształt dzwonkowaty lub dzwonkowato półkulisty z pępkowym wgłębieniem na środku. Brzeg cienki, prążkowany, z widocznie prześwitującymi blaszkami. Kapelusz jest higrofaniczny czyli nasiąka łatwo wodą i zmienia wtedy nieco kolor. Powierzchnia kapelusza gładka, sucha, koloru żółtawego, beżowopomarańczowego, pomarańczowobrązowego.
Od spodu kapelusza hymenofor blaszkowaty. Blaszki szeroko rozstawione i różnej długości, łączone poprzecznie drobnymi żyłkami - anastomozami. Łukowato zbiegające na trzon. Takiego samego koloru jak kapelusz albo odrobinę jaśniejsze. Wysyp zarodników biały.
Trzon pępowniczki dzwonkowatej ma wysokość do 1,5 cm i grubość 0,1 cm. U młodych owocników jest żółtawy, pełny w środku. Z wiekiem ciemnieje stając się brunatny, czerwonobrunatny, i pusty w środku. W dolnej części na powierzchni pokryty ciemnymi strzępkami grzybni.
Miąższ biały, białawy, niezmienny. W kapeluszy cienki, higrofaniczny. W trzonie twardszy, łykowaty. Zapach i smak słabo wyczuwalne, łagodne.
Gdzie i kiedy szukać pępowniczki dzwonkowatej?
Pępowniczki dzwonowate najczęściej rosną od marca do września, ale przy łagodnych warunkach można ją spotkać w ciągu całego roku, nawet zimą. Spotkacie ją w różnych typach lasów i w parkach. Pępowniczka dzwonkowata rośnie na pniakach drzew iglastych, leżących gałęziach, obrastając je czasami ze wszystkich stron całymi koloniami liczących dziesiątki a nawet setki sztuk. Szukajcie jej na terenach górskich i podgórskich, na niżu jest rzadka.
Czy pępowniczka dzwonkowata to grzyb jadalny?
Polskie i europejskie atlasy podają, że to grzyb niejadalny. Jednak w Meksyku i Hongkongu podobno się je jada. Nie znalazłam doniesień na temat toksyczności tego gatunku.
źródło:
B. Gumińska, W. Wojewoda "Grzyby i ich oznaczanie", PWRiL, Warszawa 1985
E. Gerhardt "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik", KDC, Warszawa 2006
W. Wojewoda „Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski” IB PAN, Kraków 2003
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi miło jeśli zostawisz swój komentarz i odwiedzisz mnie znowu. Jeśli ugotowałeś albo upiekłeś coś z przepisu znalezionego tutaj zrób zdjęcie i pochwal się przysyłając je do mnie.